گلیتازون (همچنین: تیازولیدیندیونس)
نحوه عملکرد اینها دیابت داروها بر اساس حساسیت سلولهای بدن به اثر است انسولین، یعنی خون سطح قند به طور م lowثر کاهش می یابد زیرا سلول ها به خوبی به سلول واکنش نشان می دهند انسولین حاضر. Rosiglitazone و pioglitazone ، هر دو نماینده از گلیتازون ها، اغلب با ترکیب می شوند متفورمین or سولفونیل اوره بعنوان بخشی از دیابت نوع 2 درمانی برای تولید کارآمد تر انسولین عمل. عوارض جانبی اینها دیابت داروها ممکن است افزایش وزن و احتباس آب در بافت (ادم) باشد. اطلاعات بیشتر درباره ادم را می توانید در زیر عنوان ما پیدا کنید: ادم
انسولین Secretagoga
ترشح کننده های انسولین موادی هستند که تحریک می کنند لوزالمعده برای ترشح انسولین بیشتر این گروه مواد شامل
- سولفونیل اوره حساسیت سلولهای لوزالمعده تولید کننده انسولین به گلوکز افزایش می یابد که ترشح انسولین را تحریک می کند. در بیماران دیابتی نوع 2 که لوزالمعده هنوز انسولین کافی تولید می کند ، سولفونیل اوره اگر کاهش وزن به تنهایی کافی نباشد ، برای درمان نشان داده می شوند.
با این حال ، اگر غده دیگر قادر به تولید انسولین کافی نباشد ، اثر آن سولفونیل اوره همچنین کاهش می یابد در این حالت ، درمان با انسولین باید آغاز شود ، احتمالاً در ترکیب با سولفونیل اوره. از آنجا که خطر افت قند خون از عوارض جانبی این گروه ضد دیابت است ، مصرف منظم غذا باید با دارو تطبیق یابد. سایر عوارض جانبی شامل واکنش های آلرژیک ، خون شمارش تغییرات و اختلالات گوارشی.
- گلیناید باعث افزایش کوتاه مدت ترشح انسولین از لوزالمعده پس از مصرف غذا. در اینجا مهم است که مقدار دارو را به مقدار غذا تنظیم کنید ، به طوری که یک اثر مطلوب برای بیماران دیابتی تولید شود.
از گلیناید می توان به عنوان جایگزینی برای سولفونیل اوره در درمان دیابت نوع 2 استفاده کرد. همچنین اگر سلولهای جزایر هنوز توانایی تولید انسولین را داشته باشند نیز م areثر هستند. خطر افت قند خون و مشکلات گوارشی از عوارض جانبی احتمالی گلیناید است ،
