جایگزین های مهار کننده های SGLT2؟
طیف گسترده ای از آماده سازی های ممکن در درمان وجود دارد دیابت mellitus نوع 2 ، اولین گروه سولفونیل اوره، که باعث افزایش در می شود انسولین ترشح گروه دوم گلینیدها هستند که آنها نیز افزایش می یابند انسولین ترشح Incretins همچنین باعث آزاد شدن انسولین.
متفورمین مستقیماً روی سلولهای بدن تأثیر می گذارد و به عنوان مثال تولید قند جدید از سلولهای بدن را کاهش می دهد کبدذخایر. گلیتازون افزایش حساسیت سلولهای بدن به انسولین. آلفا گلوکوزیداز مهار کننده ها باعث کاهش جذب قند در روده می شوند. آخرین چاره همیشه تأمین مصنوعی انسولین است.
مصرف در دوران بارداری و شیردهی
مطالعات در مطالعات حیوانی نشان داده است که مهارکننده های SGLT2 اثر مهاری در رشد کلیه های کودک متولد نشده دارند. بنابراین ، به خصوص در سه ماهه دوم و سوم نباید از این داروها استفاده کرد. به محض بارداری شناخته شده است ، دارو باید قطع شود. از آنجا که نمی توان رد کرد که ماده فعال نیز ممکن است به داخل آن منتقل شود شیر مادر و بنابراین کودک را با خطر مواجه می کند ، همچنین نباید از مهار کننده های SGLT2 در دوره شیردهی استفاده شود.
تمام مقالات این مجموعه:
