کاهش پس از دررفتگی شانه
در مورد دررفتگی شانه ، مهم است که مفصل را در اسرع وقت کاهش دهید. این کار معمولاً محافظه کارانه انجام می شود. دو روش اصلی کاهش وجود دارد.
کاهش طبق نظر آرلت و بقراط. در کاهش Arlt ، بیمار روی صندلی نشسته و بازو را از پشتی به سمت پایین آویزان کرده است. از پشتی به عنوان هیپوموچلیون (اهرم) استفاده می شود.
پزشک بازو را می کشد ، و بلند می کند بازو پشتی پشت را به سوکت برگردانید. به گفته بقراط ، بیمار روی یک کاناپه دراز کشیده و پزشک پای او را در نزدیکی زیر بغل به بیمار فشار می دهد. پای پزشک در این مورد هیپوموکلین است.
با کشیدن بازو ، سر شانه دوباره به داخل سوکت آورده می شود. پس از آن ، یک بررسی برای اطمینان از موفقیت آمیز بودن کاهش و تأمین صحیح بازو انجام می شود خون و عصب کشی می شود. اگر نمی توان بازو را به طور محافظه کارانه با موفقیت کاهش داد ، ممکن است لازم باشد مفصل از طریق جراحی بی حرکت شود. بررسی عملکرد موتور ، حساسیت و خون جریان به منظور رد صدمات همزمان یا گیر افتادن با عواقب بالقوه جدی.
بی حرکتی / مدت زمان بعد از دررفتگی شانه
پس از کاهش موفقیت آمیز ، مفصل شانه در یک باند Gilchrist بی حرکت است. بازو در جلوی بدن خم شده و چرخانده شده است. در صورت صدمات احتمالی همراه مانند پارگی تاندون ها or آسیب عصبی، موقعیت های دیگری نیز ممکن است برای بی حرکتی در نظر گرفته شود (به عنوان مثال ربایش کوسن)
بیماران جوانی که می خواهند در زندگی روزمره دوباره وزن کامل را روی بازوی خود بگذارند و در ورزش نیز فعالیت دارند ممکن است برای مدت طولانی تری بی حرکت باشند تا خطر عود را کاهش دهند. بی حرکتی می تواند برای 3-4 هفته تجویز شود و باید به طور مداوم دنبال شود. پس از آن بار ذره ذره آزاد می شود.
توانبخشی توسط فیزیوتراپی فشرده پشتیبانی می شود. در بیماران مسن که دیگر در زندگی روزمره خواسته های سنگین و نهایی را از بازوی خود نمی گذارند ، بی حرکتی کوتاه تر ممکن است برای حفظ تحرک و استقلال در زندگی روزمره کافی باشد. حتی پس از عمل ، بی حرکتی معمولاً برای چند هفته انجام می شود.
