کاربرد برای گروه های خاص بیمار
کودکان و نوجوانان با اسکیزوفرنیا or شیدایی نباید با آنها درمان شود risperidone تا سن 18 سالگی. برای اختلالات رفتاری ریسپریدون می توان از سن 5 سالگی استفاده کرد ، اما فقط در دوز بسیار کم (0.5 میلی گرم) ، که ممکن است به آرامی و در مراحل کوچک افزایش یابد. قبل از این ، سایر دلایل رفتار آشفته کودک باید کنار گذاشته شود.
در بیماران مسنی که مصرف می کنند احتیاط ویژه ای لازم است ریسپریدون. در حضور جنون، درمان با ریسپریدون خطر ابتلا را افزایش می دهد ضربه. اگر جنون قبلاً توسط قبلی ایجاد شده است ضربه، از ریسپریدون نباید استفاده شود.
به طور کلی ، ریسپریدون در بیماران مسن تر نسبت به بیماران جوانتر دوز کمتری دارد زیرا متابولیسم دارو در سنین پیری کندتر است. دوز معمول از 0.5-2 میلی گرم ریسپریدون روزانه است. در طول مصرف نباید از ریسپریدون استفاده شود بارداری و شیردهی در مواردی که درمان با ریسپریدون کاملاً ضروری به نظر می رسد ، پزشک معالج می تواند تصمیم بگیرد که آیا می توان دارو را با خیال راحت مصرف کرد یا خیر. زنانی که ریسپریدون را در سه ماه گذشته مصرف کردند بارداری برخی اوقات عوارض جانبی مانند تنفس مشکلات ، لرزش عضلات ، بی قراری و مشکلات شیردهی.
قابلیت راهداری تحت ریسپریدون
ریسپریدون می تواند باعث خستگی ، سرگیجه و اختلالات بینایی شود. توانایی شرکت در ترافیک جاده ای و کار با ماشین آلات باید با پزشک معالج روشن شود.
اثرات جانبی
شایعترین عارضه جانبی (بیش از 1 نفر از هر 10 نفر درمان شده) ریسپریدون پارکینسونیسم نام دارد. در این شرط، افراد علائمی شبیه به علائم بیماری پارکینسون پیدا می کنند. به عنوان مثال ، ممکن است در راه رفتن مشکل داشته باشند (کوچک ، قدم زدن ، سفتی عضلات ، افزایش یافته) بزاق ترشح و حرکات کند و دشوار.
سردرد و اختلالات خواب نیز به همین دفعات رخ می دهد. به طور مکرر (بیش از 1 در 100 نفر تحت درمان) ، افزایش وزن ، افزایش هورمون پرولاکتین در خون، سرگیجه ، اضطراب و شکایت از دستگاه گوارش (تهوع, استفراغ, یبوست، اسهال) می تواند رخ دهد. علاوه بر این ، بروز خواب آلودگی ، اختلال عملکرد جنسی و ضعف تنظیم گردش خون مشاهده شده است.
عوارض جانبی دیگر Risperidone در بسته بسته بندی دارو ذکر شده است. عوارض جانبی زیادی در ارتباط با ریسپریدون درمانی وجود دارد که بیشتر در مراحل اولیه درمان رخ می دهد و منجر به این می شود که بسیاری از بیماران مصرف مستقیم دارو را قطع کنند. لازم به ذکر است که ممکن است عوارض جانبی پس از عادت به دارو کاهش یابد. با این وجود ، پزشک معالج باید از نزدیک عوارض جانبی را مشاهده کند و در مورد اینکه آیا درمان بیشتر با ریسپریدون نشان داده شده است ، تصمیم بگیرد.
