نارسایی قلبی (نارسایی قلبی): پیشگیری

برای جلوگیری از قلب شکست (نارسایی قلبی) ، باید به کاهش فرد توجه شود عوامل خطر. عوامل خطر رفتاری

  • رژیم غذایی
    • مصرف محصولات گوشتی "قرمز" (مردان)؛ زنان بالای 50 سال
    • مصرف کم میوه و سبزیجات (زنان).
    • مصرف زیاد سدیم و نمک خوراکی
    • کمبود ریز مغذی ها (مواد حیاتی) - به پیشگیری با ریز مغذی ها مراجعه کنید.
  • مصرف مواد محرک
    • الکل (زن:> 40 گرم در روز ؛ مرد:> 60 گرم در روز) - تا 7 نوشیدنی الکلی در هفته در اوایل میانسالی با خطر کمتری از نارسایی قلبی در آینده همراه است
    • تنباکو (استعمال دخانیات) - مطالعه با استفاده از اصل تصادفی مندلی نشان داد که گرایش ژنتیکی به استفاده از محصولات دخانیات تقریباً با 30٪ خطر بیشتر قلب شکست در مقایسه با خودداری ژنتیکی از استعمال دخانیات (نسبت شانس ، OR 1.28)
  • فعالیت بدنی
    • عدم فعالیت فیزیکی
  • وضعیت روانی - اجتماعی
    • مدت زمان خواب - خواب طولانی تر تأثیر مطلوبی داشت ، خواب کوتاهتر تأثیر نامطلوبی داشت: بیشتر ماندن در رختخواب خطر را حدود یک چهارم در هر ساعت اضافی خواب کاهش می دهد (OR 0.73)
  • چاق (BMI 25 پوند) چاقی* *)
    • عامل خطر مستقل برای دیاستولیک قلب شکست با عملکرد سیستولیک حفظ شده (نارسایی قلبی با کسر جهشی حفظ شده ، HFpEF) ؛ نارسایی سیستولیک قلب به عنوان یک نتیجه مستقیم از چاقی نادر است.
    • در نوجوانان (مرحله زندگی نشانگر گذار از کودکی تا بزرگسالی) ، خطر با BMI در محدوده بسیار طبیعی افزایش یافته است. با 22.5-25.0 کیلوگرم در متر مربع ، خطر 22 1.22 افزایش می یابد (نسبت خطر تنظیم شده ، HR: XNUMX)

دارو

  • ضد التهاب غیر استروئیدی داروهای (NSAIDs ؛ داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ، NSAID).
    • 19 درصد خطر ابتلا به نارسایی قلبی جبران شده را افزایش می دهد خطر قابل توجهی بالاتر با استفاده فعلی از دیکلوفناک ، اتوریکوکسیب ، ایبوپروفن ، ایندومتاسین ، کتورولاک ، ناپروکسن ، نیمسولید ، پیروکسیکام ، روفکوکسیب همراه است.
    • NSAID های انتخابی: ایبوپروفن ، ناپروکسن و دیکلوفناک به ترتیب 15٪ ، 19٪ و 21٪ خطر را افزایش می دهند
    • مهارکننده های COX-2 روفکوکسیب و etoricoxib به ترتیب منجر به افزایش 34 و 55 درصدی خطر شد.
    • دوزهای بسیار زیاد از
    • بزرگترین خطر برای نارسایی قلبیبستری مرتبط با کتورالاک همراه بود (نسبت شانس ، OR: 1.94)
  • تیازولیدیندیونز (گلیتازون) در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی توصیه نمی شود زیرا خطر تشدید نارسایی قلبی و بستری شدن در بیمارستان مربوط به نارسایی قلبی را افزایش می دهد (III A)
  • دیلتیازم و وراپامیل در بیماران مبتلا به HFrEF توصیه نمی شود ("نارسایی قلبی با کسر جهشی کاهش یافته" ؛ نارسایی قلبی با کاهش کسر جهشی / کسر جهشی) زیرا خطر تشدید نارسایی قلبی و بستری شدن در بیمارستان مربوط به نارسایی قلبی را افزایش می دهند (III C)
  • افزودن یک مسدود کننده گیرنده آنژیوتانسین II (ARB) (یا مهارکننده رنین) به درمان ترکیبی ACE-I و آنتاگونیست گیرنده کورتیکوئید معدنی (MRA) در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی به دلیل افزایش خطر اختلال عملکرد کلیه و هیپرکالمی (III C)

عوامل پیشگیری (عوامل محافظتی)

  • افرادی که طبیعی دارند خون فشار در 45 یا 55 سالگی ، چاق نیستند و ندارند دیابت خطر ابتلا به نارسایی قلبی در سنین بالا بسیار کم است: کاهش خطر برای مردان در سن 45 سالگی: 73٪. زنان: 85٪ شروع نارسایی قلبی در مردان بدون این سه مورد عوامل خطر: 34.7 سال ، در زنان 38 سال اگر فقط یکی از این سه باشد عوامل خطر وجود داشت ، نارسایی قلبی 3 تا 15 سال زودتر اتفاق افتاد.
  • فعالیت بدنی (یک ساعت ورزش متوسط ​​در روز) احتمال نارسایی قلبی را تقریباً به نصف کاهش می دهد

توصیه هایی برای جلوگیری از نارسایی قلبی طبق دستورالعمل فعلی S3:

  • درمان فشار خون بالا برای جلوگیری یا تأخیر در شروع نارسایی قلبی و طولانی شدن عمر (IA) توصیه می شود
  • درمان با استاتین در بیمارانی که CHD دارند یا در معرض خطر بالای CHD هستند ، صرف نظر از وجود اختلال عملکرد سیستولیک LV ، برای جلوگیری یا تأخیر در شروع نارسایی قلبی و طولانی شدن عمر (IA) توصیه می شود.
  • به افرادی که بیش از حد سیگار می کشند یا الکل مصرف می کنند توصیه می شود برای جلوگیری یا به تأخیر انداختن شروع نارسایی قلبی ، مشاوره و درمان ترک سیگار یا کاهش الکل دریافت کنند.
  • ACE-I در بیماران مبتلا به اختلال سیستولیک LV بدون علامت و سابقه انفارکتوس میوکارد برای جلوگیری یا تأخیر در شروع نارسایی قلبی و طولانی شدن عمر (IA) توصیه می شود.
  • ACE-I در بیماران با اختلال عملکرد سیستولیک بدون علامت بدون سابقه انفارکتوس میوکارد برای جلوگیری یا تأخیر در شروع نارسایی قلبی (IB) توصیه می شود
  • در بیماران مبتلا به اختلال سیستولیک LV بدون علامت و سابقه سکته قلبی برای جلوگیری یا تأخیر در شروع نارسایی قلبی و طولانی شدن عمر (IB) یک بتا بلاکر توصیه می شود.
  • ACE-I باید در بیماران با CAD پایدار در نظر گرفته شود ، حتی اگر آنها اختلال عملکرد سیستولیک LV نداشته باشند ، برای جلوگیری یا تأخیر در شروع نارسایی قلبی (IIa A)