پروفیلاکسی اندوکاردیت - برای چه کسی؟
در بیشتر موارد، اندوکاردیت عفونی زمانی ایجاد می شود که پوشش داخلی قلب توسط یک بیماری قبلی مورد حمله قرار گیرد. این می تواند به عنوان مثال، در مورد نقص مادرزادی قلب یا دریچه قلب باشد، اما همچنین اگر، برای مثال، دریچه آئورت به دلیل تصلب شرایین (سخت شدن شریان ها) در سنین بالاتر تغییر کرده باشد. هر گونه نقص در اندوکارد (پوشش داخلی قلب) که دریچه های قلب را نیز تشکیل می دهد، هدفی برای پاتوژن ها فراهم می کند. بنابراین خطر اندوکاردیت پس از برخی از عمل های قلبی نیز وجود دارد.
بنابراین اگر بیماری های زمینه ای در مراحل اولیه درمان یا جراحی شوند، به بهترین وجه می توان از آندوکاردیت پیشگیری کرد. در عین حال، باید از ورود مقادیر زیادی باکتری به جریان خون و در نتیجه قلب جلوگیری شود - یا حداقل در اسرع وقت بی ضرر شوند. اینجاست که پروفیلاکسی اندوکاردیت مطرح می شود.
با توجه به وضعیت فعلی، بیماران زیر جزو گروه پرخطر ابتلا به اندوکاردیت یا دوره شدید بیماری هستند و بنابراین پروفیلاکسی آندوکاردیت دریافت می کنند:
- بیماران با دریچه های مصنوعی قلب (مکانیکی یا ساخته شده از مواد حیوانی)
- بیماران با دریچه های قلب بازسازی شده با مواد مصنوعی (در شش ماه اول پس از جراحی)
- بیماران مبتلا به برخی از نقایص مادرزادی قلب (نقص قلبی سیانوتیک).
- تمام نقایص قلبی که با پروتز درمان می شوند (در شش ماه اول پس از جراحی، در صورت باقی ماندن بخش هایی از تغییرات پاتولوژیک، مادام العمر، مانند شنت باقیمانده یا ضعف دریچه)
- بیمارانی که تحت پیوند قلب قرار گرفته‌اند و مشکلاتی در دریچه‌های قلب دارند (طبق دستورالعمل‌های اروپایی، از سال 2009 دیگر نیازی به انجام پروفیلاکسی در این مورد نیست، اما در عمل بالینی برخی از پزشکان هنوز برای ایمنی از آن استفاده می‌کنند)
پیشگیری از اندوکاردیت – در اینجا نحوه انجام آن آمده است
اینکه آیا پزشک قبل از جراحی پروفیلاکسی اندوکاردیت را آغاز کند یا یک روش به بیمار، محل عمل و روش مورد نظر بستگی دارد. پروفیلاکسی آندوکاردیت مهم است، برای مثال، اگر باکتری ها در طول جراحی به دلیل آسیب های مخاطی (باکتریمی) مستقیماً وارد جریان خون شوند. با این وجود، دستورالعمل‌های معتبر فعلی، پیشگیری از اندوکاردیت را فقط در موارد بسیار کمی توصیه می‌کنند.
از یک طرف، این به این دلیل است که سود آن تا به امروز به وضوح ثابت نشده است. از سوی دیگر، استفاده مکرر از آنتی بیوتیک ها باعث رشد باکتری های مقاوم می شود. کارشناسان انجمن قلب اروپا (ESC) اکنون فقط پروفیلاکسی از اندوکاردیت را برای بیماران پرخطر توصیه می کنند، همانطور که در بالا ذکر شد.
پروفیلاکسی اندوکاردیت در غیر این صورت تنها در صورتی استفاده می شود که ناحیه جراحی یا معاینه آلوده باشد. این شامل معاینات یا روش‌های مختلفی است که در آن غشای مخاطی ممکن است آسیب ببیند، به عنوان مثال در دستگاه گوارش، دستگاه ادراری و تناسلی، یا پوست یا بافت‌های نرم (مثلاً ماهیچه‌ها). حوزه دیگر مداخلات بر روی دستگاه تنفسی است، مانند برداشتن لوزه یا آندوسکوپی ریه.
در حال حاضر یک توصیه کلی برای پیشگیری از اندوکاردیت فقط برای درمان های خاص در حفره دهان و فقط برای بیماران پرخطر وجود دارد!
بیمار 30 تا 60 دقیقه قبل از عمل یک آنتی بیوتیک به شکل قرص، به عنوان مثال آموکسی سیلین مصرف می کند. در صورت عفونت های موجود، آنتی بیوتیک برای پیشگیری از اندوکاردیت با پاتوژن مربوطه تطبیق داده می شود، به عنوان مثال آمپی سیلین یا وانکومایسین در صورت عفونت انتروکوکی در روده. در برخی موارد، دارویی که نمی تواند به عنوان قرص مصرف شود نیز مورد نیاز است. در این صورت، پزشک آن را به صورت انفوزیون تجویز می کند.
پیشگیری از اندوکاردیت در خانه: فاکتور بهداشت دهان
حتی بدون مداخله پزشکی، باکتریمی موقت (باکتری در خون) می تواند منجر به اندوکاردیت شود. به عنوان مثال، هنگام جویدن یا مسواک زدن دندان ها، باکتری ها می توانند از طریق آسیب های کوچک در مخاط دهان وارد جریان خون شوند.
