اصطلاح پروستاتیت (مترادف: پروستات عفونت ICD-10 N41.-: بیماریهای التهابی پروستات) به یک سری تغییرات التهابی در پروستات (غده پروستات نر) اشاره دارد. اینها همچنین به عنوان "سندرم پروستاتیت" دسته بندی می شوند.
علاوه بر پروستاتیت حاد باکتریایی (ABP) ، سندرم پروستاتیت شامل پروستاتیت مزمن (CP) یا مزمن است. درد لگن سندرم (CPPS) (طبقه بندی زیر را ببینید). CCPS به عنوان مزمن تعریف می شود درد لگن یا در طی 3 ماه گذشته حداقل 6 ماه ناراحتی داشته باشید. مزمن درد لگن سندرم اغلب با مشکلات ادرار همراه است (مثانه اختلال عملکرد باطل) ، اختلال عملکرد جنسی ، و اختلال روانی - اجتماعی.
پروستاتیت باکتریایی مزمن (CBP) با تداوم علائم بیش از سه ماه تعریف می شود ، باکتریوریا (دفع باکتری با ادرار) ، و شواهدی از پاسخ التهابی است.
اوج فرکانس: وقوع پروستاتیت اوج سنی دو قسمت را نشان می دهد: این سن بین 20-40 سالگی و همچنین بالاتر از 70 سال است.
شیوع (فراوانی بیماری) 2-10٪ از کل مردان است. تقریباً 10٪ از کل مردان مبتلا به پروستاتیت فرم باکتریایی مزمن دارند.
بروز (فراوانی موارد جدید) تقریباً 3 مورد در هر 1,000 نفر جمعیت در سال است.
دوره و پیش آگهی: پروستاتیت می تواند حاد یا مزمن ، با درگیری باکتریایی یا بدون آن باشد. 10.2٪ بیماران مبتلا به پروستاتیت حاد باکتریایی (ABP) دچار پروستاتیت باکتریال مزمن (CBP) و 9.6٪ مبتلا به پروستاتیت مزمن باکتریایی یا درد مزمن سندرم پیش آگهی پروستاتیت حاد با آنتی بیوتیک به موقع و کافی بسیار خوب است درمان، و معمولاً می توان از انتقال به شکل مزمن بیماری جلوگیری کرد. درمان پروستاتیت مزمن دشوار است. 60 درصد از مبتلایان طی شش ماه عاری از علائم می شوند ، 20 درصد به طور دائمی از پروستاتیت مزمن (CP) رنج می برند و 20 درصد دیگر نیز از وقفه (عود بیماری) در فواصل زمانی شکایت دارند.
توجه: قبل از آنتی بیوتیک درمان، باید اطمینان حاصل شود که عفونت باکتریایی در واقع وجود دارد. در ادبیات ، عفونت باکتریایی تنها در 5٪ تا 10٪ موارد به عنوان علایم شبه پروستاتیت شناخته شده است.
