بیش فعالی پاراتیروئید (هایپرپاراتیروئیدیسم): درمان جراحی

هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه (pHPT)

علائم جراحی در هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه تأیید شده:

  • کلسیم سرم> 3 میلی مول در لیتر
  • تظاهرات اعضای بدن (به بخش "علائم - شکایات" مراجعه کنید).
  • اختلال عملکرد (به بخش "علائم - شکایات" مراجعه کنید).
  • بحران هیپرکلسمی با تجربه (ترکیبی از آریتمی قلبی/ آریتمی ، استفراغ/استفراغ، تهوع/حالت تهوع، تب, خشک شدن/کم آبی بدن، پلی اوریا / افزایش ادرار ، اختلال هوشیاری).
  • محتوای نمک معدنی استخوان بیش از 2 SD (انحراف استاندارد ؛ انحراف معیار) زیر هنجار همسان
  • سن <50 سال

جراحی باید در تمام بیماران علامت دار انجام شود. اجسام اپیتلیال بزرگ شده آدنوماتوز (وزن> 50 میلی گرم) به طور جداگانه برداشته می شوند.

در صورت وجود هیپرپلازی (بزرگ شدن) کلیه پیکرهای اپیتلیال ، پاراتیروئیدکتومی (برداشتن غدد پاراتیروئید آسیب دیده (از نظر آسیب شناسی) تغییر یافته) انجام می شود.

برای اینکه بدن همچنان داشته باشد هورمون پاراتیروئید، در صورت بزرگ شدن هر چهار پیکر اپیتلیال ، جراح بخشی از پیکره اپیتلیال چهارم را حفظ می کند. بعد از عمل ، نظارت بر of کلسیم سطح لازم است.

پاراتیروئیدکتومی تنها اقدامات درمانی (به عنوان هدف) اقدامات اولیه علامتی است هایپرپاراتیروئیدیسم. در 95-99٪ موارد موفقیت آمیز است.

میزان عارضه در حد 1-3٪ بسیار کم است.

علائم جراحی در بیماران بدون علامت:

  • بیماران جوان
  • هیپرکلسمی بسیار برجسته (کلسیم اضافی).
  • اختلال در عملکرد کلیه

هایپرپاراتیروئیدیسم ثانویه (sHPT)

اگر بیماری زمینه ای قابل درمان نباشد و بیمار علامتی باشد ، پاراتیروئیدکتومی نیز توصیه می شود.

هیپرپاراتیروئیدیسم سوم (tHPT)

رویکرد درمانی به سوم هایپرپاراتیروئیدیسم با هیپرکلسمی (کلسیم بیش از حد) مشابه هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه است. استئوکلوستومها و کانی سازی خارج رحمی پس از درمان برای هایپرپاراتیروئیدیسم. جراحی درمان فقط در موارد نادر و مشخص شده نشان داده می شود.