معرفی
اصطلاح ونول به بخشی از خون عروق در سیستم عروقی بدن که همراه با شریانی و مویرگ ها ، مسیر جریان نهایی سیستم عروقی را تشکیل می دهند. عملکرد ونول شامل تبادل بین است خون و بافت و انتقال خون به عنوان بخشی از سیستم عروقی. آن را جمع آوری و انتقال می دهد خون از قسمت وریدی مویرگی بستر و همراه با ونولهای دیگر جریان می یابد ، که در نهایت تشکیل رگ.
ونول ها هم از نظر ساختار دیواره و هم از نظر عملکرد با رگها متفاوت هستند. نوع خاصی از ونول ها در بافت لنفاوی یافت می شوند. اینها سلولهای لنفاوی را که بطور غیرفعال در خون قرار دارند ، قادر می سازند مجدداً به بافت لنفاوی مهاجرت کنند. ونول ها دارای یک دیواره به خصوص نفوذ پذیر هستند و بنابراین از تبادل بافت و خون اطمینان حاصل می کنند.
تشریح
حمل و نقل بزرگ عروق بدنه در اصل از سه لایه دیواره ، tunica intima ، tunica media و tunica adventitia تشکیل شده است. اینها به نوبه خود حاوی چندین لایه فرعی هستند که بسته به محلی سازی و عملکرد عروق ، متفاوت تلفظ می شوند. tunica intima عمدتا از اصطلاحاً تشکیل شده است اندوتلیوم، که مسئول تبادل مواد است.
همچنین حاوی بافت همبند. در مقابل ، رسانه تونیکا از عضلات حلقه ای شکل صاف و الیاف الاستیک تشکیل شده است که به عنوان پمپ عضلانی رگ عمل می کنند و برای انتقال خون ضروری هستند. tunica adventitia لایه خارجی رگ است و از سست تشکیل شده است بافت همبند.
این لایه رگ موجود در بافت اطراف را تثبیت می کند و همچنین ممکن است حاوی خون یا لنف عروق و دستگاههای عصبی. بر خلاف عروق بزرگ ، ونول های کوچک فاقد یا فقط یک رسانه تونیک بسیار نازک هستند. این لایه به دیواره رگ پایداری می دهد.
از آنجا که عملکرد اصلی ونول ها تبادل مواد مغذی با بافت اطراف است ، بنابراین به این لایه دیواره نیازی نیست. بخشی از ونول رو به سمت مویرگی بنابراین تخت بدون رسانه تونیکا است. در مسیر ونول ، یک لایه نازک از عضله صاف ایجاد می شود.
La فشار خون در ونول ها فقط بسیار کم است ، بنابراین لایه دیواره tunica intima و adventita کافی است. رسانه tunica صرفاً مانعی برای تبادل مواد است. علاوه بر این ، در مقایسه با وریدها ، ونول ها دریچه های وریدی ندارند. دریچه های وریدی عملکرد دریچه ای در رگهای بزرگ بدن دارند و انتقال خون به داخل را تسهیل می کنند قلب با جلوگیری از برگشت خون.
