آنفولانزای گوارشی: دوره کمون
دوره کمون مدت زمان بین عفونت با یک بیماری عفونی و ظهور اولین علائم را توصیف می کند.
به طور متوسط بین یک تا هفت روز طول می کشد تا اولین علائم گاستروانتریت بعد از عفونت ظاهر شود. با این حال، با برخی از عوامل بیماری زا، اولین علائم ممکن است در عرض چند ساعت ظاهر شود. در مورد دیگران، ممکن است هفته ها طول بکشد تا فرد آلوده متوجه چیزی شود.
دوره نهفتگی عفونت با پاتوژن های رایج آنفلوانزای منگنز تقریباً به شرح زیر است:
- نورویروس: شش تا 50 ساعت
- روتاویروس: یک تا سه روز
- سالمونلا: شش تا 72 ساعت (بسته به میزان مصرف سالمونلا)
- EHEC: دو تا ده روز (به طور متوسط سه تا چهار روز)
- کمپیلوباکتر: دو تا پنج روز
- شیگلا (اسهال خونی باکتریایی): دوازده تا 96 ساعت
- انتامبا هیستولیتیکا (اسهال خونی آمیبی): بین سه روز تا هفت روز، در برخی موارد بیشتر
- مسمومیت غذایی: یک تا سه ساعت (استافیلوکوکوس اورئوس)، هفت تا 15 ساعت (کلستریدیوم پرفرنجنس)
گاستروانتریت: طول مدت علائم
اسهالی که بیش از سه هفته طول بکشد همان چیزی است که پزشکان آن را اسهال مزمن می نامند. به عنوان مثال، در بیماران مبتلا به نقص ایمنی می تواند رخ دهد: نقص دفاعی بدن می تواند به طور قابل توجهی طول مدت گاستروانتریت را طولانی کند. همچنین اگر انگل هایی مانند آمیب و لامبلیا باعث گاستروانتریت شوند، ممکن است اسهال هفته ها یا حتی ماه ها طول بکشد.
مدت زمانی که علائم در نهایت باقی می مانند - مانند دوره کمون - عمدتاً به پاتوژن مورد نظر بستگی دارد. اگر سالمونلاها محرک باشند، عفونت گوارشی معمولاً تنها چند روز طول می کشد.
یک آنفولانزای دستگاه گوارش ویروسی معمولی نیز اغلب شدید است، اما فقط مدت نسبتاً کوتاهی طول می کشد. سه روز پس از شروع عفونت نوروویروس یا روتاویروس، هضم معمولاً به حالت عادی بازگشته است.
آنفولانزای گوارشی ناشی از کامبیلوباکتر معمولاً تا حدودی بیشتر طول می کشد: مدت زمان علائم در اینجا معمولاً چهار تا پنج روز است. با این حال، گاهی اوقات ممکن است تا دو هفته طول بکشد تا بیمار دوباره روی پاهای خود بایستد.
گاستروانتریت: چه مدت یک فرد مسری است؟
حتی پس از فروکش کردن علائم، افراد مبتلا تا مدتی به دفع میکروب های ایجاد کننده در مدفوع ادامه می دهند. در نتیجه، هنوز خطر ابتلا به عفونت برای چندین روز، گاهی اوقات حتی هفته ها، پس از بهبودی درک شده وجود دارد:
- یک تا دو هفته پس از بهبودی هنوز هم می توان نورویروس ها را در مدفوع اندازه گیری کرد.
- EHEC را می توان تا سه هفته تشخیص داد،
- شیگلا و کمپیلوباکتر حتی تا چهار هفته.
تا زمانی که عوامل بیماری زا در مدفوع وجود داشته باشند، احتمال عفونت وجود دارد. با این حال، احتمال این کاهش می یابد هر چه بیمار طولانی تر احساس سلامت ذهنی کند. در مرحله حاد آنفولانزای گوارشی، بار پاتوژن در بدن در بالاترین حد خود قرار دارد و بنابراین میزان دفعی که فرد مبتلا از طریق مدفوع دفع می‌کند نیز در بالاترین حد خود قرار دارد. همانطور که سیستم ایمنی با عوامل بیماری زا مبارزه می کند، آنها به طور پیوسته کاهش می یابند و خطر عفونت نیز کاهش می یابد.
مورد خاص دفع کننده های پایدار
دفع کننده های پایدار افرادی هستند که به دفع باکتری ها یا ویروس ها برای بیش از ده هفته ادامه می دهند، حتی اگر مدت هاست که علائم را نشان نمی دهند. افراد مبتلا اغلب از این موضوع بی اطلاع هستند و بنابراین خطر دائمی عفونت را برای سایر افراد نشان می دهند. این وضعیت می تواند موقتی باشد (دفع دائمی موقت)، اما می تواند مادام العمر نیز باقی بماند (دفع دائمی).
با این حال، احتمال تبدیل شدن به یک دفع کننده دائمی پس از یک دوره گاستروانتریت کم است. با این حال، برای برخی از پاتوژن‌ها، یک خطر باقی‌مانده باقی می‌ماند: برای مثال، در مورد سالمونلوز، حدود یک تا چهار درصد از کسانی که بیمار می‌شوند، به دفع‌کنندگان دائمی بدون علامت تبدیل می‌شوند. به نظر می رسد سن در اینجا یک عامل منفی است. این بدان معنی است که افراد مسن بیشتر از افراد جوان به دفع کننده دائمی تبدیل می شوند.
