تشخیص
تشخیص فیستول هایی که به سطح پوست متصل هستند ، در بعضی موارد تشخیص ساده نگاه هنگام تشخیص است فیستول خروج قابل مشاهده است آ فیستول عبور از پوست می تواند به عنوان یک رشته سخت لمس شود. فیستول های مقعدی توسط معاینه دیجیتال رکتال ارزیابی می شود (لمس آن رکتوم).
در معاینه بیشتر ، مقعد فیستول در صورت امکان کاوش می شود. یک پروب نازک برای ادامه روند فیستول به داخل کانال وارد می شود. فیستول های داخلی که نقطه خروجی آن قابل مشاهده نیست ، باید با استفاده از تکنیک های تصویربرداری تشخیص داده شوند. بسته به موقعیت مکانی ، سونوگرافی یا CT (توموگرافی کامپیوتری) برای این منظور استفاده می شود. در برخی موارد ، تصویر آینه ای از اندام نیز لازم است.
درمان
فیستول بین روده و مثانه یا واژن باید همیشه با جراحی درمان شود. فیستول مقعدی نیز به دلیل خطر آبسه در بیشتر موارد عمل می شود. در حین جراحی ، فیستول ها خراشیده یا شکافته می شوند.
گاهی اوقات خروج روده مصنوعی به طور موقت لازم است. در بعضی موارد ، فیستول مقعدی نیز توسط یک درناژ بخیه درمان می شود. در این روش ، یک نخ از طریق کانال فیستول کشیده می شود و برای چندین هفته یا ماه در آن باقی می ماند.
این فیستول را باز نگه می دارد و بنابراین از تجمع ترشح جلوگیری می کند یا باعث تخلیه ترشح می شود. فیستول های همراه با التهاب همراه با این موارد نیز درمان می شوند آنتی بیوتیک ها. به ویژه برای بیماری کرون بیمارانی که به طور مکرر فیستول در آنها رخ می دهد ، در ابتدا درمان محافظه کارانه توصیه می شود.
در اینجا داروهایی تجویز می شوند که سرکوب کننده آن هستند سیستم ایمنی بدن. سود اولیه در درمان برای جلوگیری از انشعاب بیشتر فیستول مهم است. فیستول روده به خودی خود بهبود نمی یابد.
به دلیل علائم همراه ، مانند تب یا خستگی ، همیشه باید با پزشک مشورت شود. این پزشک می تواند علت را شناسایی کند ، مثلاً التهاب را درمان کند. اگر چنین التهابی درمان نشود ، فیستول نمی تواند بهبود یابد. استفاده از داروهای خانگی به تنهایی برای درمان فیستول در روده توصیه نمی شود.
