عوامل بیولوژیکی / تعادل انرژی
تا کنون به وضوح روشن نشده است که آیا کودکان دارای وزن طبیعی با کودکان متفاوت هستند اضافه وزن کودکان در استفاده از انرژی مربوط به میزان متابولیسم پایه. تاکنون مطالعات موجود مربوط به قبل است اضافه وزن کودکان و نتیجه گیری در مورد ایجاد اضافه وزن را مجاز نمی دانند.
استرس و حالت عاطفی
از غذا خوردن اغلب به عنوان اقدامی جایگزین برای سرکوب احساسات و خلق و خوی منفی استفاده می شود. حالاتی مانند تنهایی ، غم ، ترس ، اشتیاق به عشق ، احساس گناه ، بی حوصلگی ، عصبانیت ، ناامیدی ، ناامیدی و ترس از شکست می تواند محرک های خوردن باشد. گرسنگی در پس زمینه محو می شود و علائم گرسنگی و سیری طبیعی نادیده گرفته می شوند. همچنین الگوهای آموخته شده مانند: بشقاب های خالی بخورید تا فردا خورشید بتابد ، قبل از اینکه کارهای سخت اول چیزی بخورند ، غذا به عنوان پاداش و راحتی در اینجا در نظر گرفته می شود. غذا خوردن در ساعات معین معمول (بدون احساس گرسنگی) نیز در اینجا نقش دارد.
فعالیت بدنی
در حقیقت ، رفتار فعالیت بدنی کودکان ما در دهه های اخیر به طرز چشمگیری وخیم شده است. طبق یک مطالعه طولانی مدت توسط AOK ، فیزیکی سازگاری تنها بین سالهای 20 و 26 کودکان 2001 تا 2003 درصد کاهش یافته اند. در نتیجه ، کودکان دبستانی اکنون فقط روزانه فقط 1 ساعت ورزش می کنند.
آنها بقیه وقت خود را در مدرسه می گذرانند ، تکالیف خود را انجام می دهند و اوقات فراغت خود را مقابل تلویزیون و کامپیوتر می گذرانند. در سال 1976 ، یک کودک ده ساله برای راه رفتن 1000 متر به شش دقیقه زمان نیاز داشت. امروزه ، یک کودک متوسط در این زمان فقط می تواند حدود 870 متر راه برود.
بعضی از کودکان نوپا در حال حاضر حداکثر 4 ساعت در روز را جلوی تلویزیون یا کامپیوتر می گذرانند. انجمن تغذیه آلمان (DGE) در گزارش تغذیه 2000 خود به وضوح اشاره کرده است که بین مصرف تلویزیون و اضافه وزن. دلایل این امر به سرعت روشن می شود: کسانی که کمی ورزش می کنند انرژی کمتری مصرف می کنند - نتیجه این افزایش وزن است.
ورزش کمتر همچنین به این معنی است که عضلات کمتری تشکیل می شوند و یا حتی عقب می روند ، که به نوبه خود میزان متابولیسم پایه را کاهش می دهد. از آنجایی که کودکان چاق در برخی از مواقع تمایلی به حرکت ندارند زیرا این کار بیشتر و بیشتر شدید می شود ، مارپیچ وزن شروع به بالا رفتن می کند. علاوه بر این ، رشد جسمی کودک ارتباط تنگاتنگی با رشد ذهنی آن دارد.
هر زمان که حرکت می کنیم ، مدارها و شبکه های جدیدی بین مجاری عصبی ایجاد می شود که بعداً می تواند برای فعالیت های دیگر مورد استفاده قرار گیرد. کودکانی که به طور منظم حرکت می کنند و غوغا می کنند می توانند تمرکز بهتری داشته باشند ، توجه بیشتر شده و متعادل ترند. البته فعالیت بدنی نیز می تواند با استعداد خاصی همراه باشد.
اشتیاق طبیعی برای حرکت در هر کودک متفاوت است. با این حال ، مهمتر از این واقعیت برای رفتار حرکتی کودکان ما ، مثال والدین آنها و فضای اجتماعی گسترده تر است. اگر والدین سرگرم کننده و سرگرم کننده در فعالیت بدنی را مثال بزنند و این کار را به فرزندان آموزش دهند ، گام مهمی به سمت کودکان با وزن طبیعی برداشته شده است. آیا می توان با قطره های لاغری لاغر شد؟
