جاندریفت تغییر در فرکانس آلل در یک است ژن استخر یک جمعیت. در این زمینه، ژن رانش معمولاً در اثر یک اتفاق تصادفی مانند یک فاجعه طبیعی ، تغییر صفحات قاره یا فوران آتشفشان ها ایجاد می شود. بدین ترتیب، ژن رانش یک عامل تکاملی است.
جنسیت چیست؟
جاندریفت عامل مهمی در شکل گیری و انتقال سازگاری های جدید ژنتیکی به محیط است. به نوعی رانش ژن نقطه مقابل انتخاب طبیعی است. این به این دلیل است که انتخاب طبیعی به طور تصادفی اتفاق نمی افتد. در عوض ، تغییر در ژن های یک جمعیت به موفقیت تولید مثل و بقا در افراد منفرد بستگی دارد. آنها سازگاری خود را با محیط بیان می کنند. از طرف دیگر ، رانش ژن چنین دلیلی ندارد ، بلکه فقط به طور اتفاقی رخ می دهد و بنابراین تصادفی است. اصولاً رانش ژن معیار مهمی برای ظهور گونه های جدید است. به ویژه در جمعیت های کوچک ، تغییرات تصادفی در فراوانی آلل ، همانطور که با رانش ژن رخ می دهد ، تأثیر زیادی بر تکامل افراد دارد. اگر جمعیت كمی از جمعیت به طور كلی قطع شود ، آن جمعیت فقط یك تكه ژن خواهد داشت. با این حال ، فرکانس آلل موجود برای توسعه تکاملی زیر جمعیت بسیار مهم است. در رانش ژن ، فرم خاصی نیز وجود دارد: اثر تنگنا. در این اثر ، به دلیل یک اتفاق تصادفی ، از تعداد جمعیت به میزان قابل توجهی کاسته می شود. در نتیجه ، تنوع ژنتیکی موجود در جمعیت کاهش می یابد. پس از یک واقعه تصادفی ، فرکانس های آلل به طور قابل توجهی از جمعیت اصلی در اکثر موارد متفاوت است. تنوع ژنتیکی پایین در جمعیت کوتاه شده ، سازگاری با محیط را دشوارتر می کند و ممکن است مشکلات زنده ماندن را برای موجودات زنده ایجاد کند. با این حال ، رانش ژن ممکن است در جمعیت های بزرگتر که به زیرجمعیت های کوچک تقسیم شده اند نیز رخ دهد. شرط در اینجا این است که ژن ها به طور تصادفی تغییر می کنند و این تغییرات به فرزندان منتقل می شوند.
کارکرد و وظیفه
اهمیت رانش ژن برای انسان اساساً در تاریخ تکاملی تکامل بشریت است. جاندریفت عامل مهمی در شکل گیری و انتقال سازگاری های جدید ژنتیکی به محیط است. مانند انتخاب ، تنوع ژنتیکی و جداسازی ، رانش ژن نیز یکی از عوامل به اصطلاح تکاملی است. بنابراین ، نقش عمده ای در ظهور و تکامل جمعیت ها دارد. جاندریفت یک اثر احتمالی است. آن ژن هایی که از نسلی به نسل دیگر به ارث می رسند ، کپی دقیق نیستند. در عوض ، ژن هایی که به ارث می رسند به طور تصادفی انتخاب می شوند. این اثر هرچه اندازه جمعیت کمتر باشد بیشتر به چشم می آید ، زیرا جمعیت های کوچکتر از جمعیت های بزرگتر دارای نوسانات بیشتری در فرکانس های آلل هستند. رانش ژن همزمان با انتخاب طبیعی عمل می کند. هر دو عامل باعث تغییر استخر ژن در یک جمعیت می شوند. تغییراتی در ترکیب و فراوانی فرکانس های آلل رخ می دهد. در نتیجه ، خصوصیات فنوتیپی افراد و در نتیجه جمعیت تغییر می کند. در اینجا لازم به ذکر است که رانش ژن بدون توجه به اینکه آیا نتایج تأثیر مثبت یا منفی بر بقا و سازگاری فرزندان دارد ، رخ می دهد. دلیل آن این است که رانش ژن در اثر وقایع تصادفی ایجاد می شود و بنابراین مستقل از سازگاری ژنتیکی رخ می دهد. از طرف دیگر ، انتخاب طبیعی آن صفات فنوتیپی را تقویت می کند که باعث افزایش ژنتیکی می شوند سازگاری از افراد و بنابراین در نهایت جمعیت. در جمعیتهایی که اعضای زیادی دارند ، انتخاب طبیعی معمولاً تأثیر بیشتری بر تغییر فرکانسهای آلل دارد. در تعداد کم جمعیت ، که در اکثر قریب به اتفاق موارد ، رانش ژن اثر بیشتری دارد ، وضعیت متفاوت است.
بیماری ها و اختلالات
جندرفت ممکن است تأثیر قابل توجهی بر جمعیت انسان ها داشته باشد و منجر به انقراض جمعیت در برخی موارد در طول تاریخ تکامل شود. هنگامی که یک جمعیت تحت کاهش زیادی در تعداد قرار می گیرد ، که اغلب در طول تکامل انسان رخ داده است ، رانش ژن در برخی موارد باعث تغییرات شدید در فرکانس آلل این تغییرات مستقل از انتخاب طبیعی اتفاق می افتد. در این فرآیند ، سازگاری های سودمند با محیطی که قبلاً کسب شده اند ممکن است از بین بروند. از این عمل به عنوان تنگنا یاد می شود که در بالا توضیح داده شد. معایب حاصل با اصطلاح پاکسازی تا حدی نسبی می شوند. به عنوان مثال اثر بنیانگذار نقش عمده ای در جمعیت عشایری دارد. اگر تعداد کمی از افراد با جدا شدن از جمعیت اولیه ، جمعیت جدیدی پیدا کنند ، این امر تا حدی منجر به تضاد با انتخاب طبیعی می شود. این امر خصوصاً در صورتی مشخص می شود که اعضای جمعیت تازه تأسیس با فرکانس های نادر ژنی مشخص شوند. با توجه به اثر بنیانگذار در رانش ژن ، بیماری های ارثی می توانند در جمعیت های انسانی جمع شوند. اگر فرکانس ژنهای خاص در نسلهای بعدی تغییر کند ، گاهی اوقات یک آلل به طور کامل در یک جمعیت از بین می رود. از طرف دیگر ، می تواند به تنها آلل تبدیل شود. به طور کلی ، این تنوع ژنتیکی را کاهش می دهد و استخر ژن کوچکتر می شود ، که در نهایت تأثیر منفی بر بقا دارد.
