دلایل استئوکندروز | استئوکندروز

دلایل استئوکندروز

استئوکندروز ناشی از اضافه بار دیسک های بین مهره ای است. فشار فیزیکی یک طرفه به طور فزاینده ای منجر به ساییدگی و پارگی می شود دیسک بین مهره ای. این روند از اوایل 20 سالگی آغاز می شود و یک روند کاملا طبیعی پیری را نشان می دهد.

اگر ، دیسک های بین مهره ای بیش از حد زیاد باشد ، این منجر به فرسایش بیش از حد می شود ، در نهایت بدن با تشکیل آن واکنش نشان می دهد استخوان ها. ساییدگی و پارگی بیش از حد ، به عنوان مثال ، از ایستادن یا نشستن مداوم ، و همچنین کمبود حرکت ایجاد می شود. به دلیل کاهش حرکت ، عضلات اطراف به اندازه کافی قدرت تحمل بار یا حمایت از عملکرد دیسک را ندارند ، بنابراین دیسک توسط عضلات ضعیف بیشتر است.

علاوه بر فعالیت های یک طرفه ، اضافه وزن همچنین نقش اصلی را بازی می کند. به دلیل افزایش وزن بدن ، دیسک های بین مهره ای به طور دائمی در معرض فشار شدید قرار دارند و می توانند فقط اندکی بهبود یابند. بیماری اسکولیوز همچنین می تواند توسعه استئوکندروز.

In اسکولیوز، علاوه بر شکل طبیعی ستون فقرات ، یک انحنای جانبی وجود دارد که منجر به وضعیت بدی می شود و دیسک های بین مهره ای فقط از یک طرف بارگیری می شوند ، که در نهایت می تواند منجر به استئوکندروز، در دیسک بین مهره ای عمل یا التهاب دیسک های بین مهره ای نیز می تواند باعث استئوکندروز شود. شکل خاصی از استئوکندروزیس که در افراد جوان رخ می دهد به اصطلاح بیماری Scheumann. بر خلاف استئوكندروز "طبیعی" ، این بیماری بیشتر در ناحیه دیده می شود ستون فقرات قفسه سینه. معمولاً با رشد زیاد و تغییر شکل وضعیتی همراه است. در طی این بیماری ، مبتلایان به قوز قوز می شوند.

تشخیص استئوکندروز

بیماران معمولاً به دلیل کمر با پزشک / ارتوپد مشورت می کنند درد بهبود نمی یابد پس از مشاوره پذیرش ، پزشک / ارتوپد سپس مقدمات انجام یک عمل جراحی را فراهم می کند اشعه ایکس ستون فقرات برای تشخیص بیشتر استئوکندروز را می توان به راحتی بر اساس an اشعه ایکس.

An اشعه ایکس معمولاً کاهش ارتفاع دیسک های بین مهره ای را نشان می دهد. کاهش ارتفاع غالباً در هر دو طرف قسمت رخ نمی دهد دیسک بین مهره ای، اما فقط در یک طرف ، به عنوان مثال به دلیل سایش یک طرفه. علاوه بر کاهش ارتفاع دیسک های بین مهره ای ، در برخی موارد می توان سخت شدن بافت را افزایش داد ، اصطلاحاً اسکلروتراپی. اگر بیماری از قبل پیشرفت کرده باشد ، رسوبات استخوانی جدید نیز در تصویر اشعه ایکس دیده می شود. در بیشتر موارد ، اشعه ایکس برای تشخیص کافی است ، اما در موارد شک ، می توان از CT یا MRI معاینه ستون فقرات استفاده کرد.