علائم اشباع کم اکسیژن چیست؟
اشباع اکسیژن کاهش می یابد همچنین به عنوان کمبود اکسیژن یا هیپوکسمی شناخته می شود. کمبود اکسیژن حاد می تواند به علائمی مانند ضعف ، بی حالی و سرگیجه منجر شود. کوهنوردان این احساس را زمانی می دانند که در ارتفاعات جایی که محتوای اکسیژن در هوا کمتر است ، باشند.
بدن سعی می کند با تولید اکسیژن کمبود اکسیژن را جبران کند قلب پمپ سریعتر و تنفس سریعتر در نتیجه ، خون با هدف بارگیری سریعتر اکسیژن در ریه ها سریعتر پمپ می شود. اگر در نتیجه بهبودی حاصل نشود ، تنگی نفس ، درد قفسه سینه، لرزش و تعریق می تواند رخ دهد. کمبود اکسیژن طولانی مدت در نهایت منجر به از دست دادن هوشیاری می شود.
نشانه دیگری از کمبود اشباع اکسیژن در خون is سیانوز، تغییر رنگ آبی پوست و غشاهای مخاطی. بین محیطی و مرکزی تمیز داده می شود سیانوز. پیرامونی سیانوز به طور عمده انگشتان دست و پا انسان را تحت تأثیر قرار می دهد ، جایی که تغییر رنگ متمایل به آبی دیده می شود. سیانوز مرکزی همچنین باعث تغییر رنگ آبی مایل به آبی می شود زبان.
چگونه می توان اشباع اکسیژن را افزایش داد؟
هنگامی که محتوای اکسیژن از خون کاهش می یابد ، بدن به طور غریزی سعی در جبران آن دارد. برای این کار سعی می شود در اسرع وقت اکسیژن بیشتری به خون برساند. این کار با یک عمل پمپاژ سریعتر و بیشتر انجام می شود ، که با افزایش همراه است قلب میزان و فشار خون، و افزایش یافته است تنفس نرخ.
اما این برای مضر است قلب و ریه ها و در طولانی مدت بدن نمی تواند سطح اکسیژن کم را تحمل کند. بنابراین مهم است ، به خصوص در مورد مزمن ریه بیماری ها ، برای شروع زودهنگام با تغییر زندگی یا تنفس آموزش به منظور پیشگیری از اشباع اکسیژن کاهش می یابد. مهمترین چیز توقف است استعمال دخانیات.
سیگار کشیدن باعث آسیب شدید ریه ها و قطع سیگار می شود ، مهم نیست که چه مدت سیگار می کشید ، همیشه بر جذب اکسیژن تأثیر مثبت دارد. علاوه بر این ، به ویژه عادی سازی وزن بدن و ورزش منظم توصیه می شود تحمل ورزش یا ورزش در هوای تازه. به خصوص هوای کوهستان و هوای دریا تأثیر مثبتی در تنفس دارند ، بنابراین توصیه می شود در آنجا تعطیلات یا درمان کنید.
علاوه بر این ، آموزش تنفس ویژه می تواند به بهبود تهویه از ریه ها و در نتیجه جذب اکسیژن است. برخی از فیزیوتراپیست ها آموزش ویژه ای برای آموزش تنفس دارند. علاوه بر این ، ورزش مانند یوگا برای تنفس مفید هستند.
اگر همه این اقدامات هنوز کافی نیست ، باید دارو مصرف شود. بعضی از داروها مانند کورتیکوییدهای استنشاقی (به عنوان مثال کورتیزون) و یا سالبوتامول منجر به گسترش مجاری تنفسی و در نتیجه بهبود تبادل اکسیژن می شود. در بعضی موارد بیماران به کمک اکسیژن اضافی وابسته هستند. این کار از طریق بطری های مخصوص قابل حمل و کانول های بینی انجام می شود و در خانه نیز قابل انجام است.
تمام مقالات این مجموعه:
