واکنشی آرتروز (مترادف: آرتریت پس عفونی ؛ ICD-10 M02.3-: آرتریت های واکنشی) یک بیماری ثانویه پس از عفونت های گوارشی (تأثیر بر دستگاه گوارش) ، دستگاه ادراری تناسلی (که بر ارگان های ادراری و تناسلی تأثیر می گذارد) یا ریوی (که بر ریه ها تأثیر می گذارد) است. این به درگیری مفصل اشاره دارد که در آن عوامل بیماری زا (معمولاً) در مفصل یافت نمی شوند (عقیم) سینوزیت) این به طور معمول یک طرفه (یک طرفه) تک بزرگ را تحت تاثیر قرار می دهد مفاصل اندام تحتانی با این حال ، آنتی ژن های باکتریایی ممکن است قابل تشخیص باشند. بیماری ریتر (مترادف: سندرم ریتر؛ بیماری ریتر ؛ آرتروز اسهال خونی آرتروز انتریکا آرتریت پس از حاملگی آرتریت posturethritic ؛ اولیگوآرتریت تمایز نیافته سندرم مجرای ادرار-چشم-سینوویال ؛ سندرم فیسینگر-لروی ؛ انگلیسی واکنشی اکتسابی جنسی آرتروز (سارا) ؛ به نام پزشک آلمانی هانس ریتر ، 1881-1969 ICD-10: M02.3- بیماری Reiter) شکل خاصی از "آرتریت واکنشی". این بیماری ثانویه پس از عفونت های دستگاه گوارش یا دستگاه تناسلی است و با علائم سه گانه Reiter مشخص می شود (به "علائم - شکایات" در زیر مراجعه کنید). این بیماری به گروه اسپوندیلوآرتریتیدهای محیطی غالب (SpA ، pSpA) تعلق دارد. علاوه بر این ، متعلق به گروه اسپوندیلوآرتریتیدهای منفی منفی (مترادف: اسپوندیلوآرتروپاتی seronegative) است ، که در آن التهاب مهره های کوچک مفاصل (اسپوندیلارتریت) وجود دارد. این بیماری ها از آرتریت روماتوئید (مزمن آرتروز) با عدم وجود عوامل روماتوئید (= سرونگاتیو). علاوه بر این ، این بیماری متعلق به اسپوندیلوآرتریتیدهای محیطی غالب است (SpA ، pSpA). فرض بر این است که توسعه بیماری به دلیل یک فرآیند ایمنی شناسی است. با توجه به علت می توان اشکال زیر آرتریت واکنشی را تشخیص داد:
- Postenteritic - پس از عفونت دستگاه گوارش رخ می دهد. تا 30 of از افرادی که تحت تأثیر عفونت با کمپیلوباکتر, سالمونلا، شیگلا یا یرسینیا ایجاد می شود آرتریت واکنشی (التهاب مفصل).
- Posturethritic-پس از عفونت دستگاه تناسلی مانند سوزاک ، اورتریت غیر سوزاک (NGU) ، مایکوپلاسما یا پس از عفونت مجاری ادراری رخ می دهد. تا سه درصد از مبتلایان به اورتریت کلامیدیا دچار آرتریت واکنشی می شوند
- آرتریت واکنشی همچنین می تواند پس از عفونت های دستگاه تنفسی (مجاری تنفسی) ایجاد شود
با توجه به ارتباط با HLA-B27 ، می توان در موارد زیر تمایز قائل شد:
- HLA-B27-مرتبط -متعلق به گروه اسپوندیلوآرتریتیدها است -اغلب درگیری الیگوآرتریکال (معمولاً یک یا حداکثر 2 تا 4 مفاصل تحت تأثیر قرار می گیرند) ، اغلب بر روی نیمه پایینی بدن تمرکز می کنند ، علائم خارج از مفصل ("مفاصل خارج").
- غیر-HLA-B27مرتبط -اغلب درگیری چند مفصلی (بیش از پنج مفصل) ، بدون علائم خارج از مفصل.
شیوع (بروز بیماری) 40 در 100,000 بزرگسال است آرتریت واکنشی به دنبال عفونت کلامیدیا بروز (فراوانی موارد جدید) آرتریت واکنشی پس از عفونت کلامیدیا حدود 4-5 بیماری در هر 100,000 نفر در سال است. دوره و پیش آگهی: بین وقوع آرتریت واکنشی و انتریت بالینی آشکار (عفونت گوارشی) یا. به عنوان یک قاعده ، درمان علامتی آرتریت حاد با ضد التهاب غیر استروئیدی داروهای (NSAIDs) و درمان فیزیوتراپی (به عنوان مثال کرایوتراپی/سرد درمان) معمولاً کافی هستند. فقط در صورت تشخیص عفونت هنوز آنتی بیوتیک درمان نشان داده شده است (نشان داده شده است). در دوره های شدید ، گلوكوكورتيكوئيدها میتواند مورد استفاده قرار گیرد. در صورت دوره مزمن ، اساسی درمان با مثال سولفاسالازین (احتمالاً حتی با متوترکسات (MTX)) باید داده شود. تا 80 موارد آرتریت واکنشی پس از 12 ماه بهبود می یابد. اگر بیماری باشد HLA-B27 دوره های شدید همراه است و بیماری مزمن می شود.
