آب مروارید: علائم، علل، درمان

بررسی اجمالی

• علائم: بدتر شدن روزافزون بینایی، حساسیت به تابش خیره کننده، دیدن "گویی از میان حجاب/مه".
• علل: اغلب فرآیندهای پیری چشم، گاهی اوقات بیماری های دیگر (مثلا دیابت، التهاب چشم)، آسیب های چشم، ناهنجاری های مادرزادی چشم، قرار گرفتن در معرض اشعه، سیگار کشیدن زیاد، دارو.
• تشخیص: از جمله مصاحبه با بیمار، معاینات مختلف چشم (مثلاً با استفاده از لامپ شکاف)، در صورت لزوم معاینه بیشتر در صورت مشکوک شدن به یک بیماری زمینه‌ای (مانند دیابت)
• درمان: جراحی
• پیش آگهی: به طور کلی شانس موفقیت با جراحی

آب مروارید: علائم

اگر دید شما تار می شود و به نظر می رسد دنیا در پشت حجاب ناپدید می شود، این می تواند نشانه ای از بیماری چشمی آب مروارید باشد. "خاکستری" زیرا با پیشرفت بیماری عدسی به رنگ خاکستری تبدیل می شود و آن را کدر می کند. نام "آب مروارید" از نگاه ثابتی گرفته شده است که مبتلایان در هنگام نابینایی (تقریبا) توسط بیماری چشمی دارند.

اصطلاح پزشکی برای آب مروارید از یونانی گرفته شده و به معنای "آبشار" است. در گذشته تصور می شد که مایع لخته شده در چشم باعث کدر شدن عدسی می شود.

آب مروارید: علائم در سیر بیماری

این مه با گذشت زمان متراکم تر می شود و با پیشرفت بیماری به کل میدان بینایی سرایت می کند. رنگ ها، تضادها و خطوط به تدریج محو می شوند و به نظر می رسند که با هم ادغام می شوند. درک فضایی و در نتیجه توانایی جهت گیری بدتر می شود.

نارسایی های منفرد و کامل میدان دید همانطور که در گلوکوم رخ می دهد در آب مروارید رخ نمی دهد.

همانطور که بیماری پیشرفت می کند، آب مروارید علائمی را نشان می دهد که می تواند تا حد زیادی در زندگی روزمره افراد مبتلا را تحت تأثیر قرار دهد. این شامل:

• حساسیت مشخص به تابش خیره کننده (مثلاً در نور شدید خورشید یا چراغ قوه)
• درک نوری نامشخص
• سازگاری ضعیف‌تر از نور تا تاریکی
• هنگام مطالعه یا تماشای تلویزیون فشار وارد کنید
• دید فضایی محدود
• ناامنی در ترافیک جاده ها

شدت این علائم ممکن است از بیمار به بیمار دیگر متفاوت باشد. آنها همچنین لزوماً نباید رخ دهند (همه).

در نهایت، آب مروارید در مراحل پایانی زندگی عادی روزمره را تقریباً غیرممکن می کند: عملکرد بصری می تواند در مدت کوتاهی چنان به شدت بدتر شود که مساوی با کوری است.

آب مروارید: علائم اغلب برای مدت طولانی تشخیص داده نمی شوند یا اشتباه تعبیر نمی شوند

مشکل دیگر این است که بسیاری از افراد مبتلا به آب مروارید در ابتدا علائم را نادیده می گیرند، آنها را بیش از حد نشان می دهند یا آنها را به دلایل دیگری مانند خستگی نسبت می دهند. به خصوص در مورد آب مروارید سالخورده، که در نتیجه روند طبیعی پیری ایجاد می شود، علائم اغلب به زوال چشم ها مرتبط با افزایش سن نسبت داده می شود - و نه به یک بیماری چشمی آشکار مانند آب مروارید.

آب مروارید: بستگان باید مراقب علائم باشند

دقیقاً به این دلیل که افراد مبتلا اغلب بدتر شدن بینایی را انکار می کنند، مهم است که بستگان علائم آب مروارید را بدانند و آنها را به درستی تفسیر کنند. در مراحل اولیه بیماری، افراد مبتلا در فعالیت های معمول خود، به عنوان مثال هنگام رانندگی یا مطالعه، ناپایدارتر می شوند. به عنوان مثال، این مورد قابل توجه است، به عنوان مثال، در این واقعیت است که بیماران اغلب در طول این فعالیت ها حالت چهره ای تیره از خود نشان می دهند.

در مراحل بعدی، بدتر شدن بینایی می‌تواند آنقدر شدید شود که بیماران معمولاً وقتی چیزی را به دستشان می‌دهند یا زمانی که می‌خواهند خودشان چیزی را بردارند، نگه ندارند. علاوه بر این، زمان زیادی طول می کشد تا راه خود را در محیطی که در آن ناآشنا هستند بیابند. به همین دلیل است که اغلب از مکان های ناآشنا اجتناب می کنند.

آب مروارید مادرزادی: علائم

کودکان همچنین ممکن است به آب مروارید مبتلا شوند. سپس پزشکان از آب مروارید نوزادی یا مادرزادی صحبت می کنند. کدر شدن عدسی می تواند در بدو تولد وجود داشته باشد یا در سال های اول زندگی ایجاد شود. اولین علامت اغلب این است که کودکان شروع به چشمک زدن (استرابیسم) می کنند.

والدین نباید این موضوع را نادیده بگیرند، اما قطعا باید آن را جدی بگیرند. در صورت عدم درمان، از دست دادن حدت بینایی می تواند به رشد سیستم بینایی آسیب برساند، که به خصوص به اختلالات در ماه های اول زندگی حساس است: اگر آب مروارید نوزاد تشخیص داده نشود و درمان نشود، می تواند به چیزی تبدیل شود که به نام آمبلیوپی شناخته می شود. .

این آمبلیوپی دیگر حداکثر تا زمانی که کودک به بلوغ برسد قابل اصلاح نیست. بنابراین، اگر کودک شما علائم آب مروارید را نشان داد، فوراً به پزشک مراجعه کنید!

آب مروارید: علل و عوامل خطر

در اکثریت قریب به اتفاق موارد، آب مروارید مربوط به سن است. با این حال، می تواند علل دیگری مانند اختلالات متابولیک، سایر بیماری های چشمی یا آسیب های چشمی نیز داشته باشد. ادامه مطلب را در زیر بخوانید:

روند طبیعی پیری

با افزایش سن، انعطاف پذیری عدسی چشم به طور طبیعی کاهش می یابد، که می تواند منجر به کدر شدن عدسی شود. بنابراین، حدود 90 درصد از کل موارد آب مروارید، آب مروارید پیری است. این آب مروارید پیری در حدود سن 60 سالگی رخ می دهد. طبق آمار، تقریبا نیمی از افراد 52 تا 64 ساله بدون اینکه بدانند آب مروارید دارند. این به این دلیل است که در ابتدای بیماری، اغلب هیچ اختلال بینایی قابل توجه نیست. از سن 65 سالگی تقریباً همه افراد دچار کدر شدن عدسی چشم می شوند.

دیابت شیرین

در دیابت شیرین، میزان قند موجود در مایع چشم (و خون) افزایش می یابد. قند اضافی (گلوکز) در عدسی رسوب می کند و باعث تورم آن می شود. در نتیجه چینش الیاف عدسی تغییر می کند و لنز کدر می شود. پزشکان از آن به عنوان آب مروارید دیابتی یاد می کنند.

در زنان باردار مبتلا به دیابت، کودک در حال حاضر ممکن است به آب مروارید در رحم مبتلا شود.

سایر اختلالات متابولیک

علاوه بر دیابت، سایر اختلالات متابولیک نیز می توانند باعث ایجاد آب مروارید شوند. اینها برای مثال عبارتند از:

• کمبود کلسیم (هیپوکلسمی)
• پرکاری پاراتیروئید (پرکاری غده پاراتیروئید)
• فریتین اضافی در خون (فریتین یک پروتئین ذخیره کننده آهن است)
• گالاکتوزمی (اختلال مادرزادی در استفاده از قند گالاکتوز موجود در شیر مادر)

بیماری های چشم

آسیب دیدگی چشم

کبودی کره چشم در اثر مشت یا توپ تنیس می تواند باعث آب مروارید شود، به عنوان مثال، آسیب سوراخ شدن یا جسم خارجی که عمیقاً به چشم نفوذ کرده است. چنین موارد مربوط به آسیب آب مروارید تحت عنوان فنی cataracta traumatica دسته بندی می شوند.

ناهنجاری های مادرزادی چشم

اگر آب مروارید مادرزادی باشد (cataracta congenita)، ممکن است دو دلیل وجود داشته باشد:

• نقص ژنتیکی: حدود 25 درصد از تمام بیماری های آب مروارید مادرزادی به دلیل نقص ژنتیکی است که منجر به ناهنجاری چشم و در نتیجه کدر شدن عدسی می شود.
• بیماری های عفونی در دوران بارداری: برخی عفونت ها در زنان باردار (سرخچه، توکسوپلاسموز، تبخال) می توانند باعث تولد کودک با آب مروارید شوند.

علل دیگر

نقص متابولیسم لنز، سوء تغذیه، سیگار کشیدن زیاد، تابش رادیواکتیو و نور فرابنفش (اشعه ماوراء بنفش) نیز می تواند محرک آب مروارید باشد. به ندرت، داروها یا مسمومیت ها دلیل کدر شدن لنز هستند.

آب مروارید: معاینات و تشخیص

برای تشخیص آب مروارید معاینه دقیق توسط چشم پزشک ضروری است.

تاریخچه پزشکی

معاینات چشم

پس از آن معاینات چشمی مختلفی انجام می شود. برای این منظور گاهی ابتدا مردمک با کمک قطره های چشمی مخصوص گشاد می شود. معاینات زیر به تشخیص آب مروارید کمک می کند:

• تست بروکنر: در این معاینه، پزشک نوری را به چشم می تاباند. از آنجایی که شبکیه بخشی از نور را منعکس می کند، کدورت عدسی به صورت لکه های تاریک قابل مشاهده است.
• بررسی لامپ شکافی: لامپ شکافی یک میکروسکوپ با منبع نور است که می تواند به هر طرف بچرخد. پرتوی متمرکز و شکافی از نور به قسمت های شفاف چشم نفوذ می کند. این همچنین به پزشک اجازه می دهد تا شبکیه پشت چشم را بررسی کند تا ببیند چه نوع آب مروارید وجود دارد و چه چیزی ممکن است باعث آن شود.
• معاینات قرنیه: پزشک می‌تواند ضخامت قرنیه را اندازه‌گیری کند (پاکیمتری) و با استفاده از تکنیک‌های کامپیوتری از سطح بالایی و پشتی آن تصویربرداری کند. دومی نشان می دهد که آیا قرنیه به طور یکنواخت خمیده است و آیا لایه سلولی که قرنیه را تامین می کند و شفافیت آن را تضمین می کند درست است (تعیین تراکم سلول های اندوتلیال).
• آزمایش بینایی عمومی: به طور معمول، چشم پزشک بینایی عمومی را نیز بررسی می کند، به عنوان مثال با استفاده از نمودارهای بینایی، و اینکه آیا سایر بیماری های چشمی وجود دارد یا خیر.

اگر آب مروارید از قبل بسیار پیشرفته باشد، کدر شدن عدسی را می توان با چشم غیر مسلح مشاهده کرد.

سایر معاینات

آب مروارید: درمان

آب مروارید فقط با جراحی (جراحی آب مروارید) قابل درمان است. این شامل برداشتن لنز کدر و جایگزینی آن با یک لنز مصنوعی است. امروزه جراح معمولاً کل عدسی را بر نمی دارد، بلکه کپسول جانبی و خلفی را در چشم می گذارد.

جراحی آب مروارید رایج ترین جراحی چشم است. در سراسر جهان، این جراحی بیش از 100 میلیون بار در سال انجام می شود.

این عمل به اصطلاح یک عمل جراحی میکروسکوپی است یعنی با میکروسکوپ عمل انجام می شود. این هم در بیمارستان و هم در مطب چشم پزشک امکان پذیر است. لنز مصنوعی قرار داده شده مادام العمر در چشم باقی می ماند، بنابراین پس از مدتی نیازی به تعویض ندارد.

جراحی آب مروارید: چه زمانی لازم است؟

زمان انجام جراحی آب مروارید به عوامل مختلفی بستگی دارد. پزشک و بیمار به طور مشترک زمان جراحی را تعیین می کنند.

نقشی در تصمیم گیری بیش از هر چیز توسط ادراک ذهنی از نقص بینایی ایفا می شود. اگر فرد مبتلا در زندگی روزمره و زندگی حرفه ای به شدت از آب مروارید آسیب دیده باشد، این نشان دهنده یک عمل جراحی است.

در برخی از مشاغل، عملکرد بصری خاص حتی یک الزام اجباری است، به عنوان مثال برای خلبانان و رانندگان حرفه ای. در چنین مواردی، جراحی آب مروارید اغلب در مراحل اولیه بیماری ضروری است. درک ذهنی از عملکرد بصری در اینجا نقشی ندارد.

در صورت امکان، ترس بیمار در مورد جراحی چشم هنگام تصمیم گیری موافق یا مخالف جراحی در نظر گرفته می شود. با این حال، اگر آب مروارید نابینایی را تهدید کند، حتی با وجود چنین ترس هایی باید جراحی انجام شود.

آب مروارید مادرزادی باید بلافاصله پس از تشخیص جراحی شود. تنها در این صورت است که کودک فرصتی برای یادگیری درست دیدن خواهد داشت.

لنزهای استفاده شده

عدسی داخل چشمی مورد استفاده در جراحی آب مروارید از ماده پلاستیکی ساخته شده است. این لنز باید دقیقاً همان قدرت انکساری لنز درون زا حذف شده را داشته باشد. پزشک با اندازه گیری طول چشم بیمار با دستگاه اولتراسوند و تعیین قدرت انکساری قرنیه، قدرت لنز مناسب را قبل از عمل محاسبه می کند.

لنزهای مصنوعی مورد استفاده از نظر محل کاشت، مواد و اصول نوری آنها متفاوت است.

تفاوت در محل کاشت

بسته به محل کاشت، بین لنزهای محفظه قدامی، لنزهای محفظه خلفی و لنزهای پشتیبان عنبیه تمایز قائل می شوند.

• لنزهای محفظه خلفی (PCL) در کیسه کپسولی خود که در پشت عنبیه قرار دارد وارد می شوند. اگر کیسه کپسولی باقی نماند، مانند استخراج آب مروارید داخل کپسولی، عدسی با دو بخیه به عنبیه یا صلبیه چشم متصل می شود.
• لنزهای پشتیبان عنبیه (عدسی های گیره عنبیه) با شقیقه های کوچک به عنبیه متصل می شوند. از آنجایی که این اغلب به قرنیه آسیب می رساند، دیگر از چنین لنزهایی استفاده نمی شود. لنزهای کاشته شده با عنبیه در بسیاری از موارد با لنزهای محفظه خلفی جایگزین می شوند.

تفاوت در جنس لنز

از لنزهای داخل چشمی ساخته شده از سیلیکون یا اکریلیک در جراحی آب مروارید با برش کوچک استفاده می شود زیرا این مواد لنز تاشو هستند. این لنزهای مصنوعی به صورت تا شده در داخل کپسول قرار می گیرند و سپس خود را باز می کنند. آنها منحصراً به عنوان لنزهای محفظه خلفی استفاده می شوند.

لنزهای اکریلیک دارای ضریب شکست بالاتری نسبت به لنزهای سیلیکونی هستند و بنابراین کمی نازکتر هستند.

عدسی های پایدار از نظر ابعاد ساخته شده از پلی متیل متاکریلات (PMMA، پلکسی گلاس) را می توان هم به عنوان لنزهای محفظه قدامی و هم به عنوان لنزهای محفظه خلفی استفاده کرد. در این مورد، برش تا حدودی بزرگتر برای کاشت مورد نیاز است.

تفاوت در اصول نوری

• لنز مونوفوکال: مانند عینک معمولی فقط یک نقطه کانونی دارد. دید واضح را چه در دور و چه در نزدیک امکان پذیر می کند. قبل از عمل، بیمار باید تصمیم بگیرد که آیا ترجیح می دهد بدون "عینک دور" اما با عینک مطالعه بعد از عمل زندگی کند یا برعکس. قدرت مناسب لنزهای مصنوعی بر این اساس انتخاب می شود.
• لنز چند کانونی: این لنز دقت بینایی خوبی را برای دید دور و نزدیک فراهم می کند. بیماران دیگر برای بیش از 80 درصد کارهای روزانه نیازی به عینک ندارند. لنزهای چند کانونی دو عیب دارند، با این حال: کنتراست ها با وضوح کمتر دیده می شوند و چشم نسبت به تابش خیره کننده حساس تر می شود.

روش های جراحی

روش های مختلفی برای کاشت لنز برای از بین بردن تیرگی لنز وجود دارد. اینکه کدام یک در هر مورد استفاده می شود بستگی به شرایط فردی و مرحله بیماری دارد.

استخراج آب مروارید داخل کپسولی (ICCE)

در این نوع جراحی آب مروارید، عدسی شامل کپسول از چشم خارج می شود. برای این کار نیاز به یک برش هشت تا ده میلی متری از طریق قرنیه است. سپس لنز را با یک قلم سرد مخصوص منجمد کرده و از چشم خارج می کنند.

کشیدن آب مروارید داخل کپسولی معمولاً فقط در مراحل پیشرفته بیماری ضروری است.

استخراج آب مروارید خارج کپسولی (ECCE)

در استخراج آب مروارید خارج کپسولی، جراح کپسول عدسی قدامی را با برشی به طول حدود هفت میلی متر باز می کند و هسته عدسی را بدون له کردن آن خارج می کند. اکنون لنز مصنوعی داخل کپسول دست نخورده قرار داده شده است.

این روش جراحی روی قرنیه ملایم است. بنابراین، عمدتاً زمانی استفاده می شود که یک آب مروارید بسیار پیشرفته قبلاً به نازک ترین لایه قرنیه (اندوتلیوم قرنیه) آسیب رسانده باشد.

فیکوامولسیفیکاسیون (فاکو)

در فاکوامولسیفیکاسیون قرنیه با برشی به عرض حدود 3.5 میلی متر باز می شود. سپس با استفاده از سونوگرافی یا لیزر، پزشک هسته عدسی را حل کرده و آسپیره می کند. لنز جایگزین مصنوعی اکنون در پوسته دست نخورده لنز (کیسه کپسولی) قرار می گیرد: از طریق دهانه کوچک تا شده و در خود کیسه کپسولی باز می شود. دو گیره الاستیک نیمه دایره ای روی لبه لنز، محکم نگه داشتن کیسه کپسولی را تضمین می کند.

روش جراحی آب مروارید

آب مروارید معمولا در هر دو طرف رخ می دهد. با این حال، در هر زمان فقط یک چشم جراحی می شود. به محض اینکه این چشم خوب شد، چشم دوم جراحی می شود.

این روش معمولا کمتر از 30 دقیقه طول می کشد.

جراحی سرپایی، بی حسی موضعی

جراحی آب مروارید معمولاً به صورت سرپایی و با بی حسی موضعی انجام می شود. در بیشتر موارد، تجویز قطره چشمی مناسب برای بیهوشی کافی است. از طرف دیگر، می توان یک بی حس کننده موضعی را به پوست کنار چشم تزریق کرد تا عمل شود. به این ترتیب کل کره چشم بدون درد می شود و نمی توان آن را حرکت داد. همچنین ممکن است پزشک قبل از جراحی به شما یک آرامبخش خفیف بدهد.

در طول جراحی، گردش خون شما با کمک دستگاه فشار خون، با اندازه گیری اشباع اکسیژن یا با کمک EKG کنترل می شود.

پس از عمل، چشم عمل شده با یک پانسمان پماد پوشانده می شود. برای نظارت باید مدتی در بیمارستان یا مطب پزشک بمانید. در صورت عدم وجود عارضه، پس از چند ساعت اجازه بازگشت به خانه را خواهید داشت. در دوره بعد، معاینات منظم توسط پزشک معالج ضروری است.

آنچه که باید پس از انجام عمل در نظر داشته باشید

در روز عمل همچنان می توانید غذا و نوشیدنی سبک میل کنید. معمولاً می توانید داروهای معمول خود را طبق معمول مصرف کنید، اما باید قبل از آن با پزشک خود مشورت کنید. این امر به ویژه اگر به داروهای دیابت یا داروهای رقیق کننده خون نیاز دارید توصیه می شود.

تا زمانی که چشم عمل شده با باند پوشانده شده است و زخم جراحی هنوز بهبود نیافته است، هنگام دوش گرفتن و شستشو باید مراقب باشید که چشم با صابون تماس پیدا نکند.

در اولین دوره پس از جراحی آب مروارید باید از فعالیت بدنی، شنا، غواصی، دوچرخه سواری و بازدید از سونا خودداری شود. همین امر در مورد فعالیت هایی که شامل کثیفی یا گرد و غبار زیاد است نیز صدق می کند. معمولاً بعد از یک هفته می توانید دوباره بخوانید و تلویزیون تماشا کنید.

معمولاً چهار تا شش هفته پس از جراحی آب مروارید می توانید عینک جدیدی بزنید. انجام این کار در مراحل اولیه توصیه نمی شود، زیرا ابتدا چشم باید به لنز جدید عادت کند.

اگر مدتی پس از جراحی آب مروارید متوجه علائم زیر شدید، باید به چشم پزشک مراجعه کنید:

• بدتر شدن حدت بینایی
• افزایش قرمزی چشم
• درد در چشم

خطرات و عوارض جراحی

پارگی کپسول

اگر کپسول خلفی عدسی در حین جراحی پاره شود، ممکن است عوارضی ایجاد شود. در پشت عدسی چشم جسم زجاجیه ای قرار دارد. از یک توده ژل مانند و شفاف تشکیل شده است و شبکیه را که در پشت چشم قرار دارد به قاعده آن فشار می دهد. اگر ماده زجاجیه از طریق پارگی عدسی خارج شود، خطر جدا شدن شبکیه وجود دارد.

این خطر در حدود شش تا هشت درصد از جراحی های داخل کپسولی رخ می دهد. در مقابل، پارگی کپسول به ندرت در جراحی خارج کپسول رخ می دهد.

عفونت باکتریایی

به ندرت در حین جراحی آب مروارید داخل کپسولی، باکتری به داخل چشم وارد شده و باعث التهاب (اندوفتالمیت) می شود. این می تواند باعث کوری چشم آسیب دیده شود.

خون ریزی

در حین جراحی آب مروارید، ممکن است فشار داخل چشم افزایش یابد که می تواند باعث ترکیدن رگ های خونی شود. خونریزی در داخل چشم (داخل چشم) یا داخل کپسول (داخل کپسولی) نتیجه آن است. با این حال، آنها بسیار نادر هستند: چنین خونریزی هایی در کمتر از یک درصد از تمام جراحی های آب مروارید رخ می دهد.

انحنای قرنیه

در روش جراحی خارج کپسولی، برش باعث انحنای قرنیه کمی بیشتر از قبل از عمل می شود. با این حال، این معمولاً طی چند هفته به خودی خود پسرفت می کند.

«بعد از آب مروارید

با کمک لیزر یا روش جراحی دیگری (شبیه به جراحی آب مروارید)، می توان این قسمت های کدر لنز را به سرعت با حداقل خطر حذف کرد. بینایی پس از آن دوباره بهبود می یابد.

آب مروارید: سیر بیماری و پیش آگهی

آب مروارید در صورت عدم درمان به آهستگی اما پیوسته پیشرفت می کند - بینایی بدتر می شود تا زمانی که فرد مبتلا از ناحیه چشم آسیب دیده نابینا شود. این فقط با جراحی قابل توقف است. شانس موفقیت عمل تا حد زیادی به علت کدر شدن لنز بستگی دارد:

آب مروارید پیری معمولاً با عمل جراحی قابل درمان است - اکثر بیماران 50 تا 100 درصد حدت بینایی خود را به دست می آورند.

نتیجه جراحی معمولاً در بیمارانی که آب مروارید ناشی از بیماری چشم دیگری مانند گلوکوم، دژنراسیون ماکولا وابسته به سن (AMD) یا بیماری شبکیه مرتبط با دیابت (رتینوپاتی دیابتی) است، کمتر خوب است. افراد مبتلا باید قبل از انجام عمل با پزشک خود درمورد اینکه چه بهبودی در حدت بینایی ممکن است با این روش حاصل شود، صحبت کنند.

همچنین در مورد آب مروارید به دلایل دیگر، پیش آگهی پس از جراحی اغلب بدتر از آب مروارید پیری است.

آب مروارید: پیشگیری

محافظت از چشم

به عنوان مثال، هنگام انجام فعالیت هایی که می تواند به چشم آسیب برساند (مانند سنگ زنی یا سوراخ کردن) همیشه باید از عینک محافظ استفاده کنید.

هنگام گذراندن زمان در زیر نور خورشید (به خصوص اسکی)، یک عینک آفتابی خوب از چشمان شما در برابر اشعه های خطرناک UV محافظت می کند. هنگام حضور در سولاریوم نیز باید از عینک محافظ استفاده کنید.

در قرار ملاقات های مراقبت های پیشگیرانه شرکت کنید

از سن 12 سالگی هر 24 تا 40 ماه یکبار به چشم پزشک مراجعه کنید تا بینایی خود را بررسی کنید. یک آزمایش چشمی منظم می تواند آب مروارید را حتی زمانی که علائم به سختی قابل توجه باشد، تشخیص دهد.

اگر می خواهید باردار شوید، باید واکسن های خود را از قبل بررسی کنید و در صورت لزوم آنها را تازه کنید. این می تواند از عفونت هایی که می توانند باعث آب مروارید در نوزاد شوند (مانند سرخجه) جلوگیری کند.