سندرم پای بی قرار: طبقه بندی

معیارهای تشخیص اجماع برای سندرم پاهای بی قرار (RLS) از گروه مطالعه بین المللی سندرم پای بی قرار (IRLSSG).

RLS با شناسایی الگوی علائمی که با پنج معیار اساسی زیر مطابقت دارد تشخیص داده می شود. سرنخ های بالینی دوره به طور مناسب اضافه می شود.

معیار	توضیحات:
معیارهای تشخیصی ضروری (همه باید رعایت شوند):
1	اصرار به حرکت دادن پاها ، اما همیشه همراه با دیستزی (احساس اختلال حسی ، احساسات ناخوشایند) در پاها نیست. الف ، ب
2	تمایل به حرکت دادن پاها و بیهوشی همراه با آن در طی دوره های استراحت و همچنین عدم تحرک مانند دراز کشیدن یا نشستن شروع یا بدتر می شود.
3	تمایل به حرکت دادن پاها و بیهوشی همراه با آن با ورزش ، مانند راه رفتن یا کشش، حداقل تا زمانی که فعالیت ادامه دارد. ج
4	تمایل به حرکت دادن پاها و بیهوشی همراه با آن در دوره های استراحت یا کم تحرکی فقط در عصر یا شب اتفاق می افتد یا در روز بیشتر از آن است. د
5	وجود ویژگی های فوق علائم هیچ اختلال پزشکی یا رفتاری دیگری (به عنوان مثال ، میالژی (عضله)) محسوب نمی شود درد) ، احتقان وریدی ، پا گرفتگی عضلات) .e
سرنخ های بالینی از دوره RLS:
	الف) RLS مداوم مزمن: در صورت عدم درمان ، علائم حداقل دو بار در هفته و به مدت یک سال بروز می کند.
	ب. RLS متناوب: در صورت عدم درمان ، علائم کمتر از دو بار در هفته در طی یک سال اتفاق می افتد در حالی که با وقایع استرس زای زندگی (حداقل XNUMX مورد) همراه است.

افسانه

A گاهی اوقات تمایل به حرکت دادن پاها بدون دیستززی وجود دارد و گاهی بازوها یا سایر اعضای بدن علاوه بر پاها درگیر می شوند.
B برای کودکان ، توصیف این علائم باید به زبان خود کودک باشد.
C اگر علائم بسیار شدید باشد ، تسکین فعالیت ممکن است محسوس نباشد ، اما باید قبل از آن وجود داشته باشد.
D اگر علائم بسیار شدید باشد ، وخیم تر شدن ممکن است در عصر یا شب محسوس نباشد ، اما باید قبلاً وجود داشته باشد.
E این شرایط که غالباً به آنها "تقلید RLS" گفته می شود ، اغلب با RLS اشتباه گرفته می شوند ، خصوصاً در نظرسنجی ها ، زیرا منجر به علائمی می شوند که با معیارهای 1-4 مطابقت دارند یا حداقل تقریباً شبیه آنها هستند.