سونوگرافی معاینه می تواند چیزی بیش از تجسم مکیدن نوزادان در رحم باشد. این امکان را برای ارزیابی اندام ها ، بافت ها ، مفاصل، بافت های نرم و خون عروق، ارزان ، بدون درد است و طبق دانش فعلی چنین نیست فشار بدن انسان.
توسعه سونوگرافی
سونوگرافی در طبیعت وجود دارد - حیواناتی مانند خفاش ها خود آن را تولید می کنند و از آن برای جهت گیری در فضا استفاده می کنند. انسان ها از اوایل قرن بیستم شروع به استفاده از آن کردند ، ابتدا برای شناسایی کوه های یخ و زیردریایی ها در زیر آب ، و بعداً برای آزمایش مواد از نظر صحت
تلاش برای استفاده سونوگرافی برای اهداف درمانی که در دهه های 1930 و 1940 دنبال شد. در سال 1938 ، پزشک دوسیک ایده استفاده از سونوگرافی برای اهداف تشخیصی را پیدا کرد ، اما او آن را آزمایش کرد مغز، از همه چیز از آنجا که این ایده خوبی نبود مغز - بجز در نوزادان - کاملاً توسط او احاطه شده است استخوان ها که از طریق آن صدا نمی تواند نفوذ کند.
در سال 1950 امکان تصویربرداری از اندامها وجود داشت: بیمار مورد معاینه در یک گلدان قرار گرفت آب، و مبدل بر روی ریل چوبی موتوری سوار شد - روشی که فقط تا حدی برای استفاده در بیماران مناسب بود.
در سال 1958 ، دکتر زنان دونالد برای اولین بار موفق شد تصاویر را با یک دستگاه سونوگرافی بدست آورد که در آن مبدل مستقیماً روی دستگاه بیمار قرار می گرفت پوست و با دست حرکت کرد. اصلی که از آن زمان به بعد به طور مداوم توسعه یافته است و از دهه 1980 (و در دسترس بودن رایانه های قدرتمند) کاربرد گسترده تشخیصی سونوگرافی را مجاز می داند.
سونوگرافی چگونه کار می کند؟
فرکانس اولتراسوند 20 کیلوهرتز-1 گیگاهرتز است که انسان نمی تواند آن را بشنود. با استفاده از دستگاه سونوگرافی ، اینگونه امواج صوتی در یک کاوشگر (مبدل) تولید می شوند و به صورت هدایت شده ساطع می شوند. وقتی به سازه برخورد می کنند ، منعکس و پراکنده می شوند.
این اکوژنیکیت اصطلاحاً بسته به نوع بافت متفاوت است - برای مایعات مانند آن کم است خون و ادرار ، و بالا برای استخوان ها و هوا ، به عنوان مثال گازهای روده ای. میزان بازتاب توسط پروب اندازه گیری می شود ، به پالس های الکتریکی تبدیل می شود و به عنوان مقادیر خاکستری بر روی صفحه نمایش داده می شود: مایعات سیاه به نظر می رسند ، استخوان ها بسیار روشن ، بافتهای اندام در این بین قرار دارند.
برای جلوگیری از انحراف اولین امواج صوتی توسط هوای بین پوست و مبدل قبل از اینکه حتی به ساختارهایی برسند که باید تصویر شوند ، ژلی حاوی آب به پوست زده می شود در این میان ، تصویربرداری بسیار ریز از بافت ها با وضوح بالا و از همین اواخر ، حتی به عنوان یک تصویر 3 بعدی امکان پذیر شده است.
علاوه بر این ، از اثر داپلر استفاده می شود: فرکانس اکو به فاصله ساختار از مبدل بستگی دارد ، که به عنوان مثال امکان تجسم سرعت جریان خون (اجزای جامد آن به سمت مبدل یا دور از مبدل حرکت می کنند).
