درمان
سندرم Supinator Lodge می تواند محافظه کارانه درمان شود ، به عنوان مثال با داروهای ضد درد یا فیزیوتراپی یا جراحی. از آنجا که درمان جراحی سندرم سوپیناتورلوژن شانس زیادی برای موفقیت ندارد به عنوان درمان جراحی گلوگاه در زمینه سندرم تونل کارپ، ابتدا باید درمان غیر جراحی محافظه کارانه امتحان شود. با رویکرد غیر جراحی ، فرد سعی در کاهش میزان درد در منطقه ساعد با کمک داروهای ضد درد.
به اصطلاح از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی استفاده می شود. دیکلوفناک or ایبوپروفنبه عنوان مثال ، از این گروه هستند. آنها نه تنها تسکین می دهند درد، بلکه با التهاب احتمالی در این منطقه نیز مقابله می کند. از داروهایی که باعث شل شدن عضلات می شوند نیز می توان استفاده کرد. سندرم Supinator Lodge همچنین می تواند با استفاده از سرما و گرما یا فیزیوتراپی خالص درمان شود.
فیزیوتراپی چگونه می تواند کمک کند؟
فیزیوتراپی ، به عنوان یک اقدام درمانی محافظه کارانه ، می تواند به ویژه در درمان آن حمایت کند سندرم Supinator Lodge. در اینجا ، میزان آسیب به عصب تعیین کننده است. سازگار با این امر ، فیزیوتراپی می تواند بر روی تجمع حمایتی عضلات اطراف متمرکز شود و یا با تمرینات فعال ، عضلات خود آسیب دیده دوباره تقویت شوند.
رویه های خاص مانند لنف تخلیه یا تحریک مستقیم عصب آسیب دیده (تحریک الکتریکی) نیز می تواند مفید باشد. اگر درمان های غیر جراحی برای سندرم سوپیناتورلوژن پاسخ ندهند یا به اندازه کافی پاسخ ندهند ، می توان درمان جراحی انجام داد. جراحی باید به سرعت انجام شود ، به خصوص اگر فلج مشهود باشد. در حین جراحی سعی بر این است که شاخه عمیق و کاملاً حرکتی عصب رادیال ایجاد شود.
از آنجا که این بسیار خوب است ، مراقبت ویژه لازم است. در نقطه ای که عصب شعاعی وارد عضله می شود ، توسط a پوشانده می شود بافت همبند فیبر این می تواند بسیار تنش باشد و در نتیجه عصب را فشار دهد. در طول عمل ، بنابراین تلاش می شود تا نقطه ورود عصب به عضله گسترده شود. انبساط با برش ساختارهای منقبض کننده مانند خطوط فیبر یا بافت همبند.
تمام مقالات این مجموعه:
