پیچک بومی اروپای مرکزی ، غربی و جنوبی از جمله مناطق مدیترانه ای و غرب آسیا است. این دارو عمدتا از اروپای شرقی وارد می شود.
پیچک در داروهای گیاهی
In طب گیاهی، برگهای پیچک (Hederae folium) استفاده می شود. برگ شاخه های غیر گلدار (فرم جوانی) که در بهار و اوایل تابستان از قسمت تحتانی گیاه جمع آوری می شود ، عمدتا مناسب است.
پیچک: ویژگی های گیاه کوهنوردی.
پیچک یک کوهنورد همیشه سبز شناخته شده است که می تواند تا ارتفاع 20 متر از ساختمان ها ، تاسیسات ، درختان یا "داربست" دیگر بالا رود. شاخه های غیر گلدار ، به نام فرم جوانی ، با کمک ریشه های هوایی بالا می روند.
در حالی که برگهای فرم جوانی کوچک و 3-5 لوب است ، برگهای فرم بالغ بزرگتر و بیضوی است. در اواخر تابستان ، گلهای نامرئی و سبز روشن در گل آذین های کروی ظاهر می شوند. میوه های گیاه در صورت نارس بودن سبز و در حالت رسیده سیاه و آبی است.
پیچک به عنوان دارو
برگ های پیچک که به عنوان دارو استفاده می شود 4-10 سانتی متر طول ، سبز تیره و قلب-انگشت شکل گرفته به وضوح در زمینه سبز تیره ، رگه های برگ روشن ، که در داروی بریده شده نیز به وضوح دیده می شوند ، برجسته می شوند. برگهای جوان تا حدی مودار است ، در حالی که برگهای پیرتر کدر هستند.
علاوه بر برگ ، دمبرگ های قهوه ای تا سبز تیره نیز در دارو وجود دارد.
بو و طعم پیچک
La بو از برگ پیچک فقط بسیار کمرنگ قابل درک است. برگها بو کاملاً عجیب و غریب و تا حدی کثیف.
La طعم از برگ پیچک ، نرم ، کمی خراشیده و کمی تلخ است.
