همین چند وقت پیش، کودک شما پرتوی از آفتاب بود که به همه با کنجکاوی نگاه می کرد، اما روزی به روز دیگر نسبت به محیط خود با طرد واکنش نشان می دهد. یک تماس چشمی کوتاه و همه چیز تمام می شود: کودک روی می زند، دست های کوچکش را جلوی صورتش می گیرد، خودش را در آغوش مادرش نجات می دهد یا حتی گریه می کند.
توضیح ساده است: کودک شما غریبه است! اما این دلیلی برای نگرانی نیست. در واقع غرابت مرحله مهمی در رشد فرزند شما و نشانه بلوغ عاطفی و اجتماعی است.
چه زمانی نوزادان غریبه می شوند؟
زمانی که نوزادان شروع به احساس عجیب و غریب می کنند و این که چقدر تلفظ می شود به سرعت شخصی و شخصیت فردی کودک شما بستگی دارد.
ناامنی نسبت به غریبه ها معمولا بین ماه های چهارم تا هشتم زندگی افزایش می یابد. بنابراین، روانشناس رشد، رنه ا. اسپیتز، مرحله غریبگی را «اضطراب 4 ماهه» نامید.
چرا نوزادان احساس عجیبی دارند؟
در مرحله غریبه، کودک شما شروع به تمایز بین آشنا و ناآشنا می کند. حتی در ماه های اول، مادر و پدر را از روی صدا و بوی آنها می شناسد. با این حال، چند ماه بعد، می تواند چهره نزدیک ترین مراقبان خود را نیز به وضوح تشخیص دهد و آنها را از افراد کمتر آشنا متمایز کند.
بنابراین عجیب بودن فاصله ای طبیعی و سالم از غریبه هاست. از دیدگاه تکاملی، غرابت یک مکانیسم حفاظتی مهم برای بقا است.
عجیب بودن: ترس از جدایی
عجیب بودن جنبه مهم دیگری را نیز بیان می کند: اضطراب جدایی. در چند ماه اول زندگی، کودک یاد گرفته است که مراقب او به طور قابل اعتمادی از او مراقبت می کند و نیازهایش را برآورده می کند. از آن مراقبت می شود و غذا، عشق و راحتی دریافت می کند.
از این احساس امنیت، آنچه به عنوان اعتماد اساسی شناخته می شود، ایجاد می شود که در آینده نیز برای روابط بین فردی تعیین کننده خواهد بود. با این حال، در این مرحله، کودک شما هنوز کاملاً به شما وابسته است. به محض خروج از اتاق یا میدان دید آنها با بی قراری یا حتی وحشت واکنش نشان می دهند.
عجیب بودن - نشانه دلبستگی ایمن
چه شدید و چه خفیف: اگر کودک شما توسط دیگران بیگانه شده باشد، یک پیوند مطمئن و پایدار بین شما و فرزندتان وجود دارد. کودک شما می داند که در مواقعی که مضطرب، مضطرب یا ناامن است، یک ایستگاه پایه قابل اعتماد در شما دارد. فقط با این دانش می توانند با شجاعت محیط خود را کشف کنند و شخصیتی باز و با اعتماد به نفس ایجاد کنند.
عجیب بودن: ارزیابی وضعیت خطر
احتیاط زیاد به همان اندازه برای کودک مضر است که کم بودن آن. والدینی که بیش از حد مضطرب هستند می توانند عطش فرزندان خود را برای عمل ترمز کنند. نگرش بیش از حد بی خیال به کودک می گوید که غریبه ها معمولاً هیچ خطری ندارند.
اگر کودک شما غریبه است چه باید کرد؟
شما به عنوان پدر و مادر نمی توانید به کودک خود آموزش دهید که از غریبه بودن دست بردارد – و همچنین نباید. با دادن امنیت و احساس امنیت از کودک خود در مرحله غریبگی حمایت کنید.
اگر کودک شما غریبه است، او را به زور در آغوش بستگان خود قرار ندهید، اگر واقعاً نمی خواهند. با این حال، شما همچنین نباید بیش از حد از کودکی که غریبه است محافظت کنید. مهارت های اجتماعی، که برای بقیه عمر او مهم است، تنها از طریق تماس با افراد دیگر قابل توسعه است.
نکاتی برای مقابله با غریبگی؟
اقدامات زیر به کودک شما کمک می کند تا در مرحله غریبگی به فرد جدیدی مانند پرستار کودک عادت کند:
- صبور باش!
- به تدریج با این فرد جدید ارتباط برقرار کنید.
- فرد را در فعالیت هایی شرکت دهید: بازی، غذا دادن، تعویض پوشک.
- اعلام کنید که می‌روید و مثبت و شاد باشید - دزدکی دور نشوید.
- اجرای آزمایشی در دسترس: ابتدا اتاق را برای مدت کوتاهی ترک کنید و به تدریج غیبت خود را افزایش دهید.
وقتی نوزادان غریبه نیستند
برای روانشناسان رشد، رفتار انحرافی نشانه ای از پایداری کمتر پیوند است. اگر کودکی از خود بیگانه نیست، این معمولاً به دلیل تجربیات منفی با مراقب است. اگر طرد، رفتار دور، نوسانات خلقی، سردی عاطفی، بی توجهی یا سوء استفاده را تجربه کند، پیوند مختل می شود.
عجیب بودن - مسئله شخصیت
رفتار دلبستگی نیز از نظر ژنتیکی از پیش برنامه ریزی شده است و نه تنها به رفتار مادر یا سایر مراقبان نزدیک بستگی دارد. به عنوان مثال، جسورهایی وجود دارند که با جسارت خود را به همه چیز می اندازند و خرگوش های ترسو که با احتیاط و به طور آزمایشی همه چیز جدید را کشف می کنند.
بنابراین میزان بیگانگی نوزاد نیز تحت تأثیر شخصیت کودک است. والدین می توانند برای مقابله با این امر کاری انجام دهند، یعنی از طریق رفتار خود، سرعت خود را کاهش دهند یا تشویق کنند و بر نگرش کودک تأثیر مثبت بگذارند. اما صرف نظر از اینکه کودک شما بسیار ناآشنا است یا بسیار ناآشنا، پناهگاه امن او باشید که می تواند از آنجا به ماجراجویی های جدید برود!
