ریزش موی مردانه | ریزش مو

ریزش موی مردانه

نر ریزش مو (آلوپسی آندروژنتیک مردانه) علت 95٪ ریزش موی مردانه است. هم از نظر ژنتیکی تعیین می شود و هم تحت تأثیر سن است. این بر اساس افزایش حساسیت به جنسیت مرد است هورمون (آندروژن).

از آنجا که بیش از نیمی از مردان در اروپا (60-80٪) از این حالت کم و بیش برجسته رنج می برند ریزش مو، به عنوان یک بیماری در نظر گرفته نمی شود. از این رو، سلامت شرکت های بیمه هزینه های درمان را پوشش نمی دهند. از نظر بالینی ، چهار نوع مختلف وجود دارد ریزش مو: در درجه I ، خط موی معمول در حال رد شدن قابل مشاهده است ، که در آن یک لوزه (قیچی مو) (درجه II) در پشت قسمت سر در دوره بعدی اضافه می شود.

بعلت مو از بین رفتن در راس ، این نواحی به هم متصل می شوند (درجه III) و سرانجام یک تاج مو به شکل نعل اسب از دو طرف آن باقی می ماند جمجمه به پایین کمر سر. مو رشد در نواحی مودار طبیعی و به شدت از مناطق طاسی مشخص شده است ، که از طریق تولید هنوز سالم سبوم می درخشد. فرآیندهای موجود هنوز کاملاً درک نشده اند.

با این حال ، احتمالاً بیش از حد حساسیت به مو فولیکول ها به شکل فعال هورمون تستوسترون (دی هیدروتستوسترون ، DHT) که در فولیکول های مو تولید می شود ، نقش مهمی دارد. این باعث کوتاه شدن مرحله رشد (مرحله آناژن) می شود. در نتیجه ، موهای در حال رشد از فولیکول های موی آسیب دیده کوچکتر و ریزتر می شوند تا زمانی که مستقیماً ریزش کنند.

فولیکول های مو مربوطه آتروفی می کنند ، بنابراین این روند برگشت پذیر نیست. با این حال ، همه فولیکول های مو همزمان به DHT حساس نیستند ، که در روند از دست دادن (درجه I-IV) منعکس می شود. فولیکول های مو در بالای گوش و در قسمت پشتی آن قرار دارند سر معمولاً تا حد زیادی بی حساس می مانند و موها نیز به حالت ایستاده باقی می مانند فولیکول مو از پهلو به نقطه طاسی پیشانی پیوند داده می شود ، مو دوباره در آنجا رشد می کند.

میزان حساسیت و در نتیجه میزان ریزش مو نیز متغیر است. سیر و توسعه زمانی توسط ژن هایی که قبلاً ناشناخته بودند از نظر ژنتیکی تعیین می شوند ، اما به میزان متغیری به ارث می رسند. به منظور برآورد روند احتمالی ریزش مو ، مقایسه تراکم مو بین پدر و پسر در یک سن مفید است.

تأثیرات محیطی ، مانند استفاده از پوشش سر یا شانه زدن مکرر ، به دلیل اجزای ژنتیکی قوی نقشی ندارند. همچنین ارتباط مشکوک با استرس درست نیست. تغییر در رژیم غذایی یا محصولات آرایشی فقط یک اثر حاشیه ای در ریزش مو دارند.

سطح تستوسترون در خون، که به طور مثال با مقاربت جنسی مکرر کمی افزایش می یابد ، به سختی بر ریزش مو تأثیر می گذارد. حساسیت بیش از حد فولیکول های موی آسیب دیده از قبل بسیار زیاد است و طبیعی است تستوسترون سطح برای ریزش مو کافی است. افزایش اندک دیگر هیچ اثر اضافی ندارد. تنها داروهایی که تأثیر موثری بر رشد مو در آنها در حال حاضر به اندازه کافی اثبات شده است ، فیناستراید (قرص) و ماینوکسیدیل (تنتور) هستند. به خصوص با فیناستراید ، عوارض جانبی باید در نظر گرفته و توزین شوند.