مترادف
- رادیوآنکولوژی
- اشعه
- تابش تومور
رفتار
امروز ، با کیفیت بالا سرطان درمان با مشورت بین بخشهای پزشکی مربوطه انجام می شود (رشته های جراحی ، انکولوژی داخلی ، پرتو درمانی) و بیمار. در آغاز ، باید در مورد هدف درمانی قابل دستیابی اتفاق نظر حاصل شود. س questionsالات مهم در اینجا این است که آیا تومور قابل درمان است ، آیا علائمی وجود دارد که باید درمان شوند ، تمایل و توانایی بیمار برای کنار آمدن با استرس و غیره چیست؟
هنگامی که هدف درمانی مشخص شد ، باید یک برنامه درمانی تهیه شود که توصیه های درمانی فعلی جوامع پزشکی و نتایج مطالعه مداوم را در نظر بگیرد. گزینه های درمانی احتمالی عبارتند از: به عنوان یک قاعده ، ترکیبی از گزینه های درمانی فردی انجام می شود. با توجه به سایت عمل ، سه شکل فوق العاده درمان را می توان تشخیص داد.
- جراحی تومور
- رادیوتراپی
- شیمی درمانی کلاسیک
- درمان های هورمونی
- درمان های آنتی بادی
- ایمن درمانی
- غیره
- جراحی به عنوان یک روش درمانی کاملا محلی
- پرتودرمانی به عنوان یک روش درمانی منطقه ای
- دارو درمانی به عنوان یک روش درمانی سیستمیک (در کل بدن کار می کند).
بسته به نیاز ، پرتو درمانی می تواند به صورت یک روش درمانی یا ترکیبی ، یا قبل یا بعد از سایر روش های درمانی انجام شود. در صورت وجود نشانه ای برای پرتودرمانی ، باید از قبل با توجه به هدف ، اجرا و عوارض احتمالی درمان ، توضیحات پزشکی ارائه شود. به منظور اطمینان از رسیدن دوز تابش موثر به ناحیه تومور ، برنامه ریزی تابش قبل از شروع واقعی درمان انجام می شود.
به همین منظور امروزه به طور منظم توموگرافی رایانه ای در ناحیه بدن آسیب دیده انجام می شود. از این داده های تصویری ، یک مدل سه بعدی از بیمار محاسبه می شود که در آن منطقه درمان و اندام های مجاور آن دیده می شود. این مدل برای تعیین اینکه کدام منطقه باید به طور م withثر با پرتودرمانی درمان شود استفاده می شود.
علاوه بر این ، مشخص می شود که کدام اندام ها باید از اشعه در امان باشند. بر اساس این مشخصات ، یک برنامه درمانی محاسبه می شود که اجازه می دهد دوز تابش درمانی را با دقت میلی متر قرار دهید. به جز تومورهای پوستی ، ناحیه درمان در چند سانتی متری زیر سطح بدن قرار دارد.
در مورد الکترون ها ، ناحیه بیشترین انتقال انرژی بسیار نزدیک به سطح است و به شدت در عمق پایین می آید. پرتوهای فوتون حداکثر انتقال خود را یک تا دو سانتی متر زیر نیمی از پوست دارند. به منظور درمان موثر مناطق عمیق تر و بدون آسیب رساندن به بافت مجاور ، دوز درمانی مورد نظر در چندین زمینه پرتوی که در منطقه درمان وجود دارد تقسیم می شود.
بنابراین ، دوز هر فیلد به دو قسمت باقیمانده اضافه می شود. این بدان معنی است که حداکثر دوز تابش در منطقه تومور وجود دارد و قرار گرفتن در معرض تابش به طور قابل توجهی در مناطق اطراف کاهش می یابد. برای اطمینان از اینکه در هر جلسه همان منطقه درمان می شود ، ایدز استفاده می شود که با آن می توان بیمار را با خیال راحت و پایدار قرار داد. آیا می خواهید بدانید که کدام اثرات می تواند به عنوان یک اثر طولانی مدت پس از تابش رخ دهد؟
