رفتار اکسی توسین در شرایط استرس چگونه است؟
استرس منجر به واکنش هشدار دهنده بدن می شود ، خود را برای بحث و جدال به شکل جنگ یا گریز آماده می کند. برای این منظور به عنوان مثال: اکسی توسین تا حدی دارای اثرات مخالف است. بنابراین یک تنظیم کننده مهم استرس است و می تواند به مهار آن کمک کند.
اکسی توسین در افراد سالم اغلب در شرایط استرس زا آزاد می شود. فرض بر این است که این کار برای کنترل کنترل فشار انجام می شود. در بدن انسان ، بیشتر واکنش ها با واکنش متقابل همراه است تا از اثرات بیش از حد جلوگیری کند.
اکسی توسین بخشی از این واکنش متقابل به استرس است. با این حال ، تأثیر آن اغلب برای متوقف کردن واکنش استرس به طور کامل کافی نیست.
- فشار خون افزایش یافت ،
- قلب تندتر می زند و
- آزاد شدن استرس هورمون کورتیزول ، آدرنالین و نورآدرنالین افزایش می یابد.
- می تواند پایین بیاید خون فشار و ترشح کورتیزول.
- همچنین در ناحیه ای از کشور تأثیراتی دارد مغز آمیگدالا (corpus amygamygdaloideum) نامیده می شود ، که نقش مهمی در ایجاد اضطراب دارد. بنابراین ، اکسی توسین اثرات روانشناختی دارد ، دارای اثرات تسکین دهنده و تسکین دهنده اضطراب است.
آنتاگونیست اکسی توسین چیست؟
آنتاگونیست ها موادی هستند که اثر ماده دیگری را از بین می برند (آگونیست) یا باعث عکس العمل عکس العمل می شوند. در زنان ، از اکسی توسین استفاده می شود ، به عنوان مثال ، در زایمان تأخیری برای تحریک و حمایت انقباضات. اما اگر انقباضات خیلی زود اتفاق می افتد ، توکلیتیک ها را می توان تجویز کرد.
یکی از این مواد آتوسیبان است که به همان گیرنده اکسی توسین متصل می شود اما آن را مسدود می کند (آنتاگونیست رقابتی). این از ایجاد اثر اکسی توسین در بدن جلوگیری می کند. مواد مشابه هورمون استرس آدرنالین (بتا-سمپاتومیمتیک ها) نیز اثر مهاری بر انقباض رحم (انقباض رحم).
با این حال ، آنها با همان گیرنده اکسی توسین عمل نمی کنند ، به همین دلیل آنها را آنتاگونیست عملکردی می نامند. استرس هورمون آدرنالین و نورآدرنالین همچنین برخی دیگر از اثرات اکسی توسین را خنثی می کند ، به عنوان مثال آنها بیشتر از آرامش فعال می شوند. با این حال ، در برخی مناطق ، آنها مانند اکسی توسین (از نظر هم افزایی) ، مانند حین ارگاسم ، عمل می کنند.
بنابراین آنها آنتاگونیست تمام اثرات اکسی توسین نیستند. مواد مشابه هورمون استرس آدرنالین (بتا-سمپاتومیمتیک ها) نیز اثر مهاری در انقباض رحم دارند. با این حال ، آنها با همان گیرنده اکسی توسین عمل نمی کنند ، به همین دلیل آنها را آنتاگونیست عملکردی می نامند. هورمون آدرنالین و نورآدرنالین همچنین برخی دیگر از اثرات اکسی توسین را خنثی می کند ، به عنوان مثال آنها بیشتر از آرامش فعال می شوند.
با این حال ، در برخی مناطق ، آنها مانند اکسی توسین (از نظر هم افزایی) ، مانند حین ارگاسم ، عمل می کنند. بنابراین آنها آنتاگونیست تمام اثرات اکسی توسین نیستند.
تمام مقالات این مجموعه:
