اسپیرومتری: چه زمانی لازم است؟
دلایل انجام تست اسپیرومتریک عبارتند از:
- روشن شدن علت سرفه مزمن یا تنگی نفس (تنگی نفس)
- مشکوک به بیماری های مجاری تنفسی، ریه یا قلب
- مشکوک به بیماری های ماهیچه های تنفسی
- مصرف مزمن تنباکو
- تست عملکرد ریوی قبل از جراحی
- مراقبت های بهداشتی پیشگیرانه عمومی
- چکاپ بهداشت حرفه ای برای پیشگیری و تشخیص بیماری های شغلی
اسپیرومتری: اجرا
در طی اسپیرومتری، به بیمار یک دهانی داده می شود که به وسیله اندازه گیری آن تبدیل می شود و باید آن را با هر دو لب محکم نگه دارد. بینی او با گیره بینی بسته شده است. طبق دستور پزشک، بیمار اکنون حدود پنج تا ده دقیقه از طریق قطعه دهانی نفس خود را وارد و خارج می کند: پس از دم تا حد امکان، بیمار باید تا حد امکان سریع و با قدرت بازدم کند.
برای معنی دار بودن یافته ها بسیار مهم است که بیمار در حین معاینه دقیقاً دستورات پزشک را رعایت کند و همکاری خوبی داشته باشد.
تست برونکواسپاسمولیز
در برخی موارد (مثلاً برای تشخیص COPD یا آسم)، پزشک اسپیرومتری را با اندازه‌گیری دیگری ترکیب می‌کند:
مقایسه قرائت قبل و بعد از تجویز دارو به پزشک کمک می کند تا تشخیص یک اختلال تنفسی را محدود کند. اگر ظرفیت یک ثانیه‌ای در اندازه‌گیری دوم در مقایسه با اندازه‌گیری اول تا حد معینی بهبود یافته باشد، برونکودیلاتاتور راه‌های هوایی را که قبلاً باریک شده بود، باز کرده است - بیمار احتمالاً از آسم رنج می‌برد.
اسپیرومتری: ارزیابی
به عنوان مثال، بیماری هایی که راه های هوایی باریک دارند، بازدم طولانی و کاهش یافته را نشان می دهند. سپس شاخص Tiffeneau (= نسبت بین ظرفیت یک ثانیه ای و ظرفیت حیاتی) کاهش می یابد.
اگر ظرفیت حیاتی کاهش یابد، ممکن است به دلیل کاهش انبساط ریه ها (محدودیت) یا تورم شدید ریوی (آمفیزم) باشد. سپس بررسی های بیشتر برای تمایز بین این دو علت احتمالی ضروری است.
اسپیرومتری: چه خطراتی دارد؟
اسپیرومتری یک روش ساده و عملاً بدون خطر است. تنفس عمیق گاهی اوقات می تواند باعث سرفه تحریک شده و خشکی دهان یا سرگیجه خفیف شود. با این حال، هر دوی اینها به سرعت ناپدید می شوند.
