مهمترین نکته در درمان اعتیاد ، انگیزه یا تمایل به تغییر بیمار است. بدون انگیزه ، این بیماری هرگز به طور پایدار درمان نمی شود. دلیل اینکه اکثر معتادان در ایجاد انگیزه برای خود بسیار مشکل دارند ، تفاوت بین تأثیرات مثبت "در اینجا و اکنون" و پیامدهای منفی "در آینده" است.
بیشتر اوقات این نگرش تغییر می کند که عواقب منفی به طور ناگهانی و غیرمنتظره "حال" را "بزند". یک حمله ناگهانی خفگی در حالی که استعمال دخانیات، یک ضربه یا حتی ایجاد یک حادثه مرگبار در حالی که تحت تأثیر الکل است می تواند به طور قابل توجهی تمایل به درمان را افزایش دهد. عوامل دیگری که احتمال انگیزه تغییر را افزایش می دهند ، هستند
- شایستگی اجتماعی بالا (به عنوان مثال توانایی ابراز عقیده ، ادعای خود در برابر دیگران و غیره)
)
- یک انتظار پایدار از خود ("اگر فقط به اندازه کافی تلاش کنم ، موفق خواهم شد!")
- جمع شدن عواقب منفی ناشی از اعتیاد (به عنوان مثال شریک زندگی من را ترک می کند ، گواهینامه رانندگی من از بین رفته است ، طلبکاران تهدید می کنند و غیره)
- دانش در مورد پیشنهادات کمک (مشاوره اعتیاد ، سرپایی) دفع مسمومیت، گروه های خودیاری و غیره
)
به اعتیاد عود می کند: حتی اگر انگیزه توسط چنین عواملی خوب یا بد قضاوت شود ، اصطلاحاً "دوسوگرایی" یعنی "پاره شدن و رفتن" یک همراه همیشگی بیمار با انگیزه است. حتی پس از سالها پرهیز از مصرف دارو ، بیمار می تواند مجدداً دچار اعتیاد شود. در بسیاری از بیماران نیز بین ترک اعتیاد و عود مکرر یک تناوب مکرر وجود دارد.
احتمال کلی عود کاملاً زیاد است ، اما از ماده ای به ماده دیگر متفاوت است. احتمال تحمل حداقل یک عود در طی 2 سال پس از درمان در مورد الکل حدود 40-50٪ ، برای داروهای غیرقانونی 60-70٪ و برای دخانیات بیش از 70٪ است. دلیل تکرار این عودها ، از جمله موارد دیگر ، شرایط خاص و محرک ها (صدا ، بو و غیره) است.
در هنگام اعتیاد فعال با برخی احساسات مثبت همراه هستند. حتی اگر اعتیاد واقعی دیگر دیگر فعال نباشد ، این "محرک های آموزش دیده" (صدای میخانه ، سالن بولینگ) هنوز هم با احساس خوشایند و هم با مصرف الکل همراه است. بنابراین میل به تجربه مجدد اوضاع خوشایند نیز مستقیماً با میل به الکل ارتباط دارد.
از دیگر عواملی که احتمال عود را افزایش می دهد ، تغییرات ناگهانی در موقعیت های زندگی (جدایی یا مرگ یک فرد نزدیک) یا اختلالات روانی است (افسردگی و غیره.). بنابراین بخشی از درمان باید پیشگیری از عود باشد. در این زمینه ، ثابت شده است که درمان نکات زیر مفید است:
- شناسایی موقعیت هایی که به طور بالقوه می توانند "خطرناک" شوند
- در مورد احتمالات برای جلوگیری از چنین شرایطی بحث کنید.
- پردازش محرک های "خطرناک" به گونه ای که در طول دوره درمان دوباره محرک های طبیعی و اصلی شوند.
(صدای میخانه به راحتی سر و صدا و غیره است)
- پردازش رفتار هنگامی که اولین لغزش رخ داده است. (یک نوع مورد اضطراری بسته بندی شده است ، که قبل از اینکه کاملاً به الگوهای رفتاری قدیمی برگردید ، مورد استفاده قرار می گیرد).
- تقویت انتظار از خود
