رفتار
درمان افرادی که از آن رنج می برند اعتیاد به نوشیدن الکل می تواند و باید در چندین سطح انجام شود. روشهای درمانی احتمالی را می توان در مناطق روان درمانی و درمان دارویی. علاوه بر این ، مشارکت در یک گروه خودیاری برای افرادی که از آن رنج می برند اعتیاد به نوشیدن الکل می تواند مفید باشد ، به ویژه در مراحل اولیه.
اولین قدم برای موفقیت اعتیاد به نوشیدن الکل درمان است دفع مسمومیت یا به اصطلاح ترک الکل. به طور معمول ، این امر باید به عنوان بیمار انجام شود و توسط پزشک کنترل شود. پذیرش بستری در حین ترک الکل امکان درمان فوری علائم ترک احتمالی (احتمالاً تهدید کننده زندگی) را فراهم می کند.
علاوه بر این ، بسیاری از بیماران مبتلا توصیف می کنند دفع مسمومیت تحت نظارت مستقیم پزشکی بسیار آسان تر و امیدوار کننده تر است. بعد از واقعی ترک الکل، الکلی که اکنون خشک است باید سریعاً در یک درمان روان درمانی گنجانده شود. روان درمانی برای افرادی که از اعتیاد به الکل رنج می برند ، می تواند به صورت درمان در داخل و خارج از بیمارستان انجام شود.
با این حال ، به ویژه در دوره اولیه ، میزان عود نشان می دهد که یک پذیرش بستری به معنای ترک درمانی طولانی مدت (10 تا 16 هفته) به طور متوسط موفقیت بیشتری را نوید می دهد. در موارد خفیف اعتیاد به الکل ، درمان کوتاه مدت می تواند به عنوان جایگزینی برای درمان طولانی مدت در نظر گرفته شود. در دوره روان درمانی، استراتژی ها با بیمار مبتلا مورد بحث قرار می گیرند ، که به رد دقیق قرار گرفتن در معرض مجدد الکل کمک می کند. علاوه بر این ، مکالمات انگیزشی در فواصل منظم برای تشویق الکلی سابق به ادامه مسیر زندگی بدون الکل انجام می شود. از آنجا که در بیشتر موارد عوامل محرک ریشه ای برای ایجاد اعتیاد به الکل وجود دارد ، پشتیبانی روان درمانی همچنین با شناسایی و درمان این عوامل محرک است.
پیش آگهی برای درمان اعتیاد به الکل
به طور کلی ، می توان فرض کرد که پیش آگهی و در نتیجه موفقیت در مصرف الکل وابستگی کمتری به نوع و شدت اقدامات درمانی انجام شده دارد. انگیزه و درک بیمار از تأثیرات رفتار خود به طور قابل توجهی خطر عود را تعیین می کند. یک الکلی سابق تا آخر عمر با خودش درگیر نبرد است ، اما این جنگ را می توان با اراده کافی پیروز شد.
