تشخیص
اساس توسعه a پای دیابتی بیماری یک بیمار است دیابت mellitus ، معمولاً نوع 2. به منظور تشخیص ، دیابت خود باید توسط آزمایشات آزمایشگاهی و سپس طولانی مدت تأیید شود خون مقدار قند ، HbA1c ، باید در فواصل منظم بررسی شود. باید معاینه دقیق پا انجام شود ، از جمله معاینه پوست ، دما و ناهنجاری های ناخالص پا ، ناهنجاری های راه رفتن و معاینه نبض های پا.
مشخصه برای پای دیابتی در صورت آسیب به اعصاب احساس کاهش حساسیت ، لرزش ، دما و درد. تست چنگال یک معاینه معمول به عنوان بخشی از چک آپ منظم برای است پای دیابتی سندرم اما همچنین برای سایر تصاویر بالینی که با کاهش احساس پا همراه هستند نیز استفاده می شود.
آزمایش چنگال تنظیم برای این است که دریابد آیا لرزش و حساسیت به عمق هنوز وجود دارد یا نه. بیمار دراز کشیده یا روی مبل معاینه می نشیند و معاینه کننده به چنگال تنظیم می شود. سپس این یا در قسمت داخلی قرار می گیرد مچ پا یا مفصل پایه انگشت شست پا. بیمار نشان می دهد چه زمانی دیگر نمی تواند چیزی را احساس کند و دقیقاً در آن لحظه شدت ارتعاش از یک مقیاس خوانده می شود.
با کدام علائم می توانم پای دیابتی را تشخیص دهم؟
افرادی که از آن رنج می برند دیابت ملتزم قطعاً باید در معاینات پیشگیرانه در فواصل منظم و کم شرکت کند. همچنین برای بیمار مهم است که بداند از کدام علائم مراقب است. به عنوان مثال ، در زمینه سندرم پای دیابتی ، ممکن است اختلالی در احساس درد یا درک دما.
بیماران مبتلا پس از آن واقعاً احساس کمتری دارند درد و سرما یا گرما روی پاهایشان است. در مقابل ، بیماران همچنین ممکن است با حملات درد شبانه افزایش حساسیت به درد را تجربه کنند. آسیب به اعصاب در پا نیز می تواند خود را به صورت گزگز یا احساساتی که بیماران مانند مورچه توصیف می کنند ، نشان دهد در حال اجرا روی پاهایشان یا مثل اینکه هزار سوزن آنها را می خورند.
برخی از علائم پای دیابتی نیز بر روی پوست دیده می شود. به عنوان مثال ، پوست پا اغلب به شدت خشک است. همچنین نقاط فشار با قرمزی غیرمعمول وجود دارد و پاها گاهی متورم می شوند. عارضه ترسناک سندرم پای دیابتی اصطلاحاً نوروپاتیک است زخم، مالوم پرفورانس نیز نامیده می شود.
یک نوروپاتیک زخم زخمی است که در هنگام ایجاد ایجاد شده است اعصاب آسیب دیده اند به دلیل کاهش درک و حساسیت درد ، آسیب های جزئی می توانند به راحتی به یک زخم پیچیده تبدیل شوند. این نیز می تواند به بلغم تبدیل شود ، یعنی التهاب عمیق و چرکی بافت پا. برای بدتر کردن شرایط ، خون گردش خون در پا نیز کاهش می یابد ، بنابراین بهتر است جراحی زخم انجام نشود.
