تشخیص پارگی کبد
A کبد پارگی در بیشتر موارد یک وضعیت اضطراری است و بنابراین تشخیص بسیار سریع مورد نیاز است. آ کبد انفجار تشخیص آن همیشه آسان نیست. در بیشتر موارد ، الگوریتم تشخیصی (توالی معاینات) به شرح زیر است:
- سونوگرافی می تواند مایعات آزاد ، مانند خون در اطراف کبد و شکم را به سرعت تشخیص دهد
درمان
A کبد پارگی تقریباً منحصراً با جراحی درمان می شود و فقط در موارد بسیار کمی محافظه کارانه انجام می شود ، زیرا همیشه خطر خونریزی و از بین رفتن عملکرد بافت کبد وجود دارد. پارگی کبد در صورت خونریزی باید بلافاصله با جراحی درمان شود. برای انجام این کار ، جراح یک شکاف شکمی ایجاد می کند تا به اندام آسیب دیده دسترسی پیدا کند. اغلب تنها در این صورت است که می توان میزان کامل آسیب را تعیین کرد.
هدف این است که جلوی خون ضرر با ترمیم بزرگ عروق و تا آنجا که ممکن است بافت عضوی عملکردی را حفظ کند. یک روش اصلی که اغلب برای متوقف کردن خونریزی استفاده می شود به اصطلاح بسته بندی کبد است. در اینجا کبد در پارچه های شکمی پیچیده می شود و با فشرده سازی خونریزی متوقف می شود.
سپس شکم دوباره به طور موقت بسته می شود و بیمار از نزدیک تحت نظر قرار می گیرد ، خصوصاً در مورد گردش خون و تنفس. بعد از حدود 48 ساعت شکم دوباره باز شده و پرده های استریل برداشته می شود ، در نتیجه خونریزی باید متوقف شود. فقط در این عمل دوم سرانجام کبد با بخیه درمان می شود. در موارد دیگر ، بافت کبدی تخریب شده در طی اولین عمل برداشته شده و از بین می رود خون عروق بخیه زده می شود و بافت کبدی که هنوز درحال کار است با بخیه دوباره بهم پیوسته است از آنجا که پارگی کبد یک بیماری جدی است ، فرد مبتلا معمولاً باید مدت زمان طولانی تری در بخش مراقبت های ویژه تحت مراقبت قرار گیرد و بهبودی چندین هفته طول می کشد.
عواقب
خطرناک ترین نتیجه پارگی کبد در ابتدا از دست دادن شدید آن است خون. اگر بزرگتر باشد عروق آسیب دیده اند ، ممکن است چندین لیتر خون در حفره شکمی آزاد خونریزی کند. در نتیجه ، فشار خون از قطره فرد مبتلا و سرگیجه و ضعف گردش خون می تواند رخ دهد ، که حتی می تواند منجر به غش شود.
تخلیه صفرا و خون در حفره شکم نیز می تواند منجر به التهاب شود ، به اصطلاح پریتونیت، که تهدید کننده زندگی است. در هر صورت ، پارگی کبد یک بیماری جدی است که نیاز به درمان جراحی دارد و در نتیجه منجر به مدت طولانی تری در بیمارستان می شود. احتمال بهبودی عمدتا به سن بیمار و بیماری های قبلی و اساساً به از دست دادن خون بیمار بستگی دارد.
بسته به میزان آسیب و میزان آسیب جدی به اندام و رگهای خونی بزرگ ، میزان مرگ و میر می تواند تا 50٪ باشد. اگر قسمتهای زیادی از بافت کبدی آسیب دیده باید برداشته شود ، ممکن است بافت باقیمانده نتواند عملکردهای کبدی را به طور کامل انجام دهد ، در نتیجه نارسایی کبد. با این حال ، از آنجا که کبد خاصیت بازسازی خود یعنی "رشد مجدد" را دارد ، علائم فقط پس از برداشتن قسمت های بسیار بزرگ کبد رخ می دهد.
تمام مقالات این مجموعه: