تشخیص و علائم
تشخیص توسط پزشک گوش و حلق و بینی انجام می شود. در صورت مشکوک به تنگی نای ، سی تی اسکن از حنجره و نای گرفته می شود. علاوه بر این ، سونوگرافی همچنین می تواند انجام شود.
به منظور دریافت بینشی دقیق از داخل نای ، تصویر آینه ای از نای توصیه می شود. این کار یا تحت محلی یا انجام می شود بیهوشی عمومی. بسته به محل تنگی ، یک جراح و یک ریه برای تشخیص دقیق تر و برنامه ریزی درمان می توان از متخصص (متخصص پنومولوژی) استفاده کرد.
بستگی به شدت آن دارد باریک شدن نای، علائم فقط زمانی شروع می شوند که بیمار تحت استرس یا استراحت باشد. اگر باریک شدن منجر به کاهش حدود سه چهارم شود ، در این صورت فرد مبتلا با مشکل روبرو خواهد شد تنفس در شرایط استرس زا با این حال ، اگر باریک شدن نای منجر به کاهش قطر بیش از سه چهارم شود ، افراد مبتلا اغلب مشکل دارند تنفس در حالت استراحت
اگر انقباض بسیار شدید باشد ، چه موقع صداهایی وجود دارد تنفس in. این استریدور تنفسی نامیده می شود. سر و صدایی که به نظر می رسد صدای زمزمه است ، ناشی از این واقعیت است که هوای منقبض شده در نای نمی تواند آزادانه جریان داشته باشد ، اما در عوض تلاطم وجود دارد.
جراحی و پروفیلاکسی
درمان پیشگیری از تنگی نای امکان پذیر نیست. با این حال ، بیماران با شکایت مزمن در گلو و گردن منطقه باید در فواصل منظم با پزشک مشورت کند تا روند التهابی احتمالی را رد کند و در صورت تشخیص به موقع آن. عمل تنگی نای روشی است که باید توسط پزشکان کاملاً آموزش دیده با چندین سال تجربه انجام شود.
در طول عمل ، اقامت 1-2 هفته لازم است. در آغاز ، بیمار با درمان می شود استنشاق اسپری برای چند روز. این اسپری ها حاوی داروها و مواد (از جمله) هستند کورتیزون) برای حمایت از ضد احتقان بافت در ناحیه جراحی.
در برخی موارد ، پیشگیری آنتی بیوتیک ها علاوه بر این برای مقابله با عوامل بیماری زای احتمالی ایجاد کننده عفونت در این کشور تجویز می شود دستگاه تنفسی. در حین عمل ، بیمار تحت بیهوشی قرار می گیرد. این بیهوشی پس از پایان عمل حفظ می شود و بیمار تا روز بعد بیدار نمی شود.
هدف در پشت این محافظت از زخم های تازه جراحی است. نای در اثر یک برش افقی (از چپ به راست یا بالعکس) در ناحیه خارج می شود گردن بالای استرنوم. گردن عضلات (از جمله عضلات هیویید) و غده تیروئید توسط جراح به کنار رانده می شوند. نای سپس آزادانه از هر طرف در اوج انقباض آماده شده و از مری در پشت آن جدا می شود.
نای از طریق برشهای بالا و طولی روی تنگی باز می شود. بافتی که باعث باریک شدن شده است اکنون برداشته می شود. قسمتهای نای که در بالا و پایین تنگی قرار داشتند دیگر به هم متصل نیستند.
اکنون فقط لوله تنفسی اجازه می دهد هوا به داخل ریه ها منتقل شود. دو انتهای نای اکنون دوباره بهم کشیده شده و بخیه زده می شوند. سرانجام ، آب در فضای در معرض اطراف نای پر شده و هوا پمپ می شود.
در صورت عدم خروج هوا از درز ، درز محکم است. سپس می توان آب را بیرون کشید ، عضلات به عقب رانده شدند و گردن دوباره بسته شد. از آنجا که همیشه می تواند پس از خونریزی ظاهر شود ، زهکشی (لوله های پلاستیکی کوچک) در زخم قرار می گیرد تا از بین برود خون که ممکن است در آنجا جمع شده باشد
پس از عمل ، زخمی بر روی گردن باقی می ماند که لزوماً قابل مشاهده نیست. در چند روز اول ، درد ممکن است در ناحیه محل جراحی رخ دهد. در دراز مدت ، هیچ شکایتی دائمی نباید باقی بماند. در بیشتر موارد، آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد احتقان در چند روز اول پس از عمل تجویز می شود تا روند بهبودی تا حد ممکن پشتیبانی شود. بیمار می تواند تا یک چهارم سال در مرخصی استعلاجی باشد و باید این کار را راحت انجام دهد.
