تشخیص
تشخیص a عصب فشرده شده در لگن معمولاً بر اساس شکایات توصیف شده بیمار و معاینه هدفمند توسط پزشک عمومی یا جراح ارتوپدی انجام می شود. مفصل ران و ، در صورت لزوم ، پشت. پزشک از شما می پرسد که علائم دقیقاً چیست ، چه مدت وجود دارد ، در کدام ناحیه بروز می کند ، آیا ماشه ای وجود دارد و چه چیزی باعث تشدید یا تسکین آنها می شود. در بیشتر موارد ، توصیف معمول علائم برای تشخیص کافی است. معاینهی جسمی بیش از هر چیز برای رد هرگونه نشانه دیگری از شکایات ، که برای تشخیص بیشتر و شروع یک درمان خاص ممکن است نشان داده شود ، مانند مفصل ران آرتروز (ساییدگی و پارگی مفصل ران) اگر نتایج مکالمه و معاینه ، نیشگون گرفتن عصب در لگن را به عنوان دلیل شکایت نشان دهد ، سایر موارد تشخیصی مانند خون نمونه گیری یا تصویربرداری با استفاده از اشعه ایکس یا ام آر آی توصیه نمی شود ، زیرا این امر هیچ عواقبی برای بیمار نخواهد داشت.
درمان
هنگام درمان الف عصب فشرده شده در لگن، اولین سوالی که باید روشن شود این است که آیا علتی قابل شناسایی است که منجر به ایجاد علائم شده است؟ اگر بیمار مفصل ران را بیش از حد تمرین داده باشد ، به عنوان مثال در طول آموزش وزن، وقفه تمرینی واضح ترین اقدام درمانی است. اگر ماشه کمربند یا شلواری بود که خیلی محکم پوشیده شده باشد ، تغییر در لباس اضافی اصلی ترین اقدام درمانی است.
با این حال ، اگر علت آن چندان روشن نیست ، می توان اقدامات مختلفی را برای کاهش علائم و پشتیبانی از بهبودی عصب انجام داد. اول از همه ، باید از استرس بیش از حد خودداری کرد ، اما نباید استراحت در رختخواب را مشاهده کرد. پیاده روی منظم و کوتاه مدت توصیه می شود.
اگر درد آنقدر شدید است که حرکت به سختی امکان پذیر است ، می توان برای چند روز یک مسکن سبک مصرف کرد. اگر به دلیل گرفتگی عصب به خصوص در شب از ناراحتی رنج می برید ، می توانید بالش را زیر ران قرار دهید تا از گسترش کامل مفصل ران جلوگیری شود. در بیشتر موارد ، شکایات ظرف چند روز فروکش می کند.
در غیر این صورت باید با پزشک مشورت شود. علاوه بر درمان حاد ، باید در همان اوایل عود شکایات را خنثی کرد. چاق به مردم شدیداً توصیه می شود که وزن بدن خود را کاهش دهند ، زیرا این بهترین راه برای جلوگیری از عود گرفتگی عصب در لگن است. علاوه بر این ، در اصل به ویژه در انسانهایی که فعالیت شغلی کم تحرک دارند ، مهم است که به طور منظم از نظر جسمی فعال باشند تا از گرفتگی عصب یا شکایات دیگر دستگاه حرکتی خیلی خوب پیش نرود. فعالیت های مناسب شامل شنا، دوچرخه سواری یا پیاده روی نوردیک.
