تشخیص
ابتدا از بیمار در مورد روند حادثه و علائم س askedال می شود. به عنوان بخشی از a معاینهی جسمی، پزشک نگاهی به شانه آسیب دیده می اندازد و معمولاً بدشکلی شانه ، تورم و کبودی را با چشم غیر مسلح می بیند. برای تشخیص کتف شکستگی، اشعه ایکس شانه گرفته می شود. این اشعه ایکس می تواند نشان دهد شکستگی. در عین حال ، تصویربرداری برای ارزیابی آسیب است و بنابراین نقش مهمی در برنامه ریزی درمانی دارد.
درمان
اکثریت کتف شکستگی ها محافظه کارانه درمان می شوند. شکستگی های نوع A همیشه محافظه کارانه درمان می شود. شانه آسیب دیده با پانسمان Gilchrist بی حرکت است.
از تمرینات فیزیوتراپی ، مانند تمرینات آونگ ، نیز استفاده می شود. درد با داروی تسکین دهنده درد درمان می شود. ممکن است یک عمل برای پیچیده نشان داده شود کتف شکستگی تمرینات فیزیوتراپی پس از عمل به منظور تأثیر مطلوب بر بهبودی و آزادی حرکت شانه نشان داده می شود.
چه زمانی یک عمل ضروری است؟
در مورد نوع B و نوع C شکستگی، تصمیم گیری می شود که آیا عمل جراحی ضروری است یا خیر. در مورد شکستگی نوع کتف ، در صورت وجود شکستگی ناپایدار ، جراحی انجام می شود. در صورت وجود بدشکلی شدید ، شکستگی نوع C به اتاق عمل ارسال می شود ، یعنی اگر شانه از درجه خاصی از جابجایی و کج شدن فراتر رود. اگر شیب بیش از 40 درجه باشد ، جراحی همیشه انجام می شود.
زمان بهبودی
استخوان پس از حدود شش هفته دوباره انعطاف پذیر است. با این حال ، روند بهبودی بیشتر طول می کشد. در طی چهار تا شش هفته اول پس از شکستگی ، شانه باید بی حرکت باشد تا بهبود یابد.
برای اینکه بتوانید در طولانی مدت شانه را به خوبی حرکت دهید ، سپس تمرینات فیزیوتراپی نشان داده می شود. این کارها طی چند ماه انجام می شود. بعد از حدود سه تا شش ماه ، شانه آسیب دیده باید دوباره کاملاً عملکردی داشته باشد.
اثرات دیررس چه می تواند باشد؟
عواقب احتمالی دیررس a کتف شکستگی ادامه محدود شدن حرکت شانه آسیب دیده و اختلالات ناشی از احتمال است آسیب عصبی ناشی از حادثه یا در حین عمل. درمان پس از عمل با فیزیوتراپی برای اطمینان از روند بهبودی مطلوب بسیار مهم است.
