تشخیص
تشخیص مشکوک معمولاً براساس مصاحبه (آنامنزیس) ، علائم و تصویر بالینی است. در مورد تصادفاتی که میانه انگشت شکسته شد ، به عنوان مثال ، روند تصادف مهم است. برای پیدا کردن جایی که شکستگی این است که شکستگی چقدر شدید است یا ساختارهای دیگری مانند رباط ها ، تاندون ها یا عضلات آسیب دیده اند ، روش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس ، CT یا MRI می تواند کمک کند.
A خون شمارش غالباً در موارد التهاب مفصل یا نقرس. نقرس، به عنوان مثال ، منجر به افزایش سطح اسید اوریک در خون. در شرایطی که روماتیسم, آنتی بادی همچنین می تواند علاوه بر افزایش مقادیر التهابی مانند CRP نیز تشخیص داده شود.
این شامل به عنوان مثال فاکتور روماتوئید - یک آنتی بادی است که می تواند در افراد سالم یا در هنگام عفونت نیز افزایش یابد. قابل اطمینان تر است اندازه گیری آنتی بادی ضد CCP در خون، که نشان دهنده روماتوئید است آرتروز. به آرتروز و آرتروز، اشعه ایکس برای ارزیابی روند سایش و پارگی مهم است مفاصل.
درمان درد در انگشت میانی
درمان از درد در وسط انگشت بستگی به علت دارد. به طور کلی ، تورم انگشت بدون توجه به علت باید خنک شود. علاوه بر این ، تقریباً در همه موارد یک فیزیوتراپی و فیزیوتراپی کوتاه مدت یا حتی طولانی مدت برای دستیابی به بهبودی لازم است (به عنوان مثال بعد از شکستگی) یا برای به تأخیر انداختن آسیب دیررس (به عنوان مثال در روماتیسم).
اگر انگشت میانی رگ به رگ شود یا کشیده شود ، معمولاً هیچ درمان دیگری لازم نیست. با این حال ، باید از انگشت محافظت شود. در صورت دررفتگی ، انگشت میانی با کشش سبک و یا فشار در سریعترین زمان ممکن به موقعیت صحیح بازمی گردد.
این معمولا در زیر انجام می شود بیهوشی موضعی. سپس انگشت را در یک آتل ساخته شده از پلاستیک یا قرار می دهیم گچ. بی حرکتی انگشت میانی نیز در صورت پارگی رباط ها یا پارگی استخوان ضروری است.
در بعضی موارد - به ویژه در موارد بی ثباتی شدید مفاصل یا اشک بزرگتر - درمان جراحی انگشت ضروری است. این کار با استفاده از سیم یا پیچ انجام می شود ، که لزوماً لازم نیست پس از بهبود دوباره از بین بروند. برای روماتیسم، داروهای مختلفی استفاده می شود.
اینها از یک طرف NSAR (داروهای ضد استروئیدی ضد روماتیسمی) مانند ایبوپروفن®. از سوی دیگر، گلوكوكورتيكوئيدها در حملات حاد برای مهار التهاب و جلوگیری از سایش مفاصل استفاده می شود. برای درمان دارویی طولانی مدت ، اصطلاحاً از DMARD استفاده می شود مانند متوتروکسات.
DMARD ها با آنها مبارزه می کنند autoantibodies که باعث تحلیل رفتن مفصل می شود و در بهترین حالت بهبودی موقتی یا دائمی (بهبود) را تضمین می کند. مسکن ها همچنین برای آرتروز استفاده می شود. در موارد شدید ، درمان جراحی ممکن است لازم باشد.
NSAID ها و گلوكوكورتيكوئيدها همچنین در حملات حاد به نقرس. به طور کلی ، کاهش وزن باید در مورد نقرس انجام شود. علاوه بر این ، از مصرف غذای حاوی پورین و الکل باید خودداری شود. در مورد نقرس علامت دار ، آلوپورینول، که باعث کاهش اسید اوریک می شود ، باید تجویز شود.
