دامپزشکی ، دامپزشک نیز نامیده می شود ، به تحقیق ، تشخیص و درمان بیماری های حیوانات به معنای وسیع آن می پردازد. اساساً ، بسته به محل و حوزه مسئولیت ، دامپزشکان روستایی و دامپزشکان حیوانات کوچک از یکدیگر متمایز می شوند. برای کار به عنوان دامپزشک ، باید مدرک دانشگاهی مربوطه تکمیل شود.
دامپزشک چیست؟
دامپزشکی ، دامپزشک نیز نامیده می شود ، به تحقیق ، تشخیص و درمان بیماری های حیوانات به معنای وسیع آن توجه دارد. دامپزشکان ، که از نظر فنی به عنوان جراح دامپزشکی شناخته می شوند ، حیواناتی با مجوز دولتی هستند سلامت تمرین کنندگان مأموریت آنها جلوگیری یا کاهش رنج حیوانات ، حفظ سلامت از انواع حیوانات ، و انسان را از آسیب های ناشی از بیماری حیوانات محافظت می کند. قبل از کار به عنوان دامپزشک ، دانشجویان باید حداقل ده ترم تحصیل در دانشگاه را بگذرانند. پس از اتمام پایان نامه مربوطه ، فارغ التحصیلان عنوان دکتر med را دارند. دامپزشک آنها قبلاً در طول تحصیل می توانند در یکی از زمینه ها تخصص داشته باشند. در مورد این موارد یا با توجه به زمینه فعالیت (طب داخلی ، دندانپزشکی و غیره) تصمیم گیری می شود یا با توجه به نوع حیوان مورد مراقبت. تخصص در درمان حیوانات مزرعه یا حیوانات کوچک نیز ممکن است ، اگرچه اینها به معنای دقیق تخصص نیستند.
روشهای درمانی و درمانی
دامپزشکان در درجه اول وظیفه مراقبت از حیوانات را در حدی دارند که از حیوانات خود مراقبت می کنند سلامت حفظ می شود و بیماری های احتمالی به طور حرفه ای درمان می شوند. اینکه چه وظایفی با جزئیات توسط آنها انجام می شود ، از جمله موارد دیگر ، به این بستگی دارد که آیا تخصصی انجام شده است و به طور کلی از کدام گونه های حیوانی مراقبت می شود. یک دامپزشک روستایی با واکسیناسیون سروکار دارد ، زنان و زایمان، اصلاح پنجه و درمان بیماری های رایجی که در حیوانات مزرعه رخ می دهد. مبحث پرورش مناسب گونه ها که دامپزشک باید به آن توجه کند نیز در اینجا نقش بسیار مهمی دارد. دامپزشکان در کارهای حیوانات کوچک وظایف بسیار مشابهی دارند: آنها از حیوانات خانگی کوچک مانند گربه ، سگ ، جوندگان و پرندگان مراقبت می کنند و در اینجا مسئولیت مراقبت از خز و پنجه ، اخته یا عقیم سازی یا درمان بیماریها و شکایات خاص گونه. اینها شامل اختلالات گوارشی و همچنین واکنش های آلرژیک ، سرماخوردگی یا سرطان. در عمل حیوانات کوچک ، وابستگی عاطفی صاحبان حیوانات خانگی به بیماران نیز باید مورد توجه قرار گیرد. به عنوان مثال اگر دامپزشکان در تحقیقات یا صنایع غذایی به کار گرفته می شوند ، توجه ویژه ای به جنبه علمی دامپزشکی می شود. بهداشت و پیشگیری مربوط به اپیدمی نیز نباید نادیده گرفته شود. این حوزه از مسئولیت را دامپزشک رسمی نیز به عهده دارد.
روشهای تشخیصی و معاینه
دامپزشکان ، بسته به نوع کاربرد و وظیفه فردی ، از روش های تشخیصی و معاینه کاملاً متفاوتی استفاده می کنند. این موارد اکنون به سختی با موارد استفاده شده در پزشکی بشر متفاوت است. علاوه بر معاینه بصری بیمار و بحث دقیق با صاحب حیوان ، بسته به علائم و سوic ظن ها ، الف خون یا ممکن است آزمایش ادرار انجام شود. روش های تصویربرداری مانند سونوگرافی or اشعه ایکس معاینات یا توموگرافی رایانه ای امروزه نیز در دامپزشکی برای تشخیص شکستگی ، آسیب های داخلی یا التهاب ، تومور یا موارد مشابه استفاده می شود. در صورت لزوم جراحی ، دامپزشک از داروی بیهوشی مناسب ، بسته به نوع و اندازه حیوان ، برای آرام سازی حیوان استفاده می کند. وسایل جراحی که در یک روش جراحی استفاده می شوند نیز از نظر اندازه در حداکثر با موارد استفاده شده در پزشکی انسانی متفاوت هستند. از آنجا که حیوانات همیشه در معاینات لازم و گاهی اوقات ناخوشایند در مطب دامپزشکی ثابت نمی مانند ، برای تشخیص دقیق یا انجام برخی موارد خاص ، در دامپزشکی استفاده از داروهای بیهوشی (البته در دوزهای کم) ضروری است. رویه ها
صاحب حیوان خانگی باید از چه چیزی آگاه باشد؟
هنگام انتخاب دامپزشک مناسب ، صاحبان حیوانات اهلی باید به میزان آشنایی دامپزشک مورد نظر با گونه های خاص توجه کنند. هر عمل کوچک حیوانی در درمان انواع مختلف حیوانات به یک اندازه تجربه نمی شود. تعامل دامپزشک با فرد حیوان و همچنین با صاحب حیوان خانگی اطلاعاتی را در مورد وجود همدلی کافی ارائه می دهد. آخرین و نه کمترین ، سوال دامپزشک مناسب نه تنها یک حرفه ، بلکه همچنین یک سوال شخصی است. بنابراین ، قبل از اولین قرار واقعی درمانی ، در صورت امکان باید مکالمه ای انجام شود که در آن صلاحیت های حرفه ای روشن شود و در حالت ایده آل ، یک رابطه اعتماد ایجاد شود.
