تشخیص
اولین اقدام معاینه بالینی است مچ دست. باید آزمایشات خاصی (آزمایش شیفت واتسون) وجود داشته باشد تا مشخص شود آیا SLD با قطعیت تشخیص داده می شود. به عنوان یک معیار دیگر ، اشعه ایکس از مچ دست در دو صفحه انجام خواهد شد.
درجه سوم تجزیه scapholunar SLD با فاصله زیاد بین قابل تشخیص است اسکافوئید و استخوان ماه (> 2 میلی متر). برای تأیید تشخیص ، می توان از طرف مقابل نیز عکس برداری کرد تا انواع مادرزادی را رد کرد. آسیب های درجه اول و دوم فقط با MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) قابل تشخیص است.
درمان
روشهای محافظه کارانه و جراحی برای درمان تجزیه اسکافولونار در دسترس است. درمان محافظه کارانه در موارد صدمات جزئی استفاده می شود. این شامل تغییر مکان مجدد استخوان ها در موقعیت تشریحی خود با بی حرکتی 6 هفته ای بعدی در گچ یا یک مچ دست بانداژ
در طول این مدت ، رباط SL باید دوباره بچسبد و پایدار بهبود یابد. مسکن ها در صورت لزوم می توان در این مدت علاوه بر این مصرف کرد. جراحی های حداقل تهاجمی و همچنین باز برای درمان جراحی در دسترس است.
آرتروسکوپی می تواند مورد استفاده قرار گیرد برای حذف قطعات کوچک از غضروف و رباط که باعث می شود درد در مچ دست. در طی هفته های اول پس از آسیب ، می توان رباط SL را بخیه زد. سپس می توان پلاستیک رباط ، پیوند رباط یا سایر روش ها را برای بازگرداندن شرایط تشریحی انجام داد.
با این حال ، این عملیات تنها موفقیت کم را نوید می دهد. آخرین روش درمانی برای شروع یا پیشرفته غضروف سایش در ماهیچه مچ دست سفت می شود. اگرچه این حرکت تحرک مفصل را کمی محدود می کند ، مچ دست بدون درد و پایدار می ماند.
زمان بهبودی
هر دو روش درمانی محافظه کارانه و جراحی چندین هفته طول می کشد تا بهبود یابد. در درمان محافظه کارانه ، مچ دست باید برای مدت 6 هفته بی حرکت و بی حرکت شود گچ گچ یا باند همچنین بعد از بخیه جراحی باند SL یا درمان سایر آسیب های همراه ، یک دوره موافقت 6 هفته وجود دارد. حتی پس از این مدت ، بار مچ دست باید فقط دوباره به آرامی افزایش یابد. تحرک کامل را فقط می توان به آرامی از طریق تمرینات حرکتی منفعل و فعال به دست آورد. به طور معمول ، مچ دست پس از حدود 12 هفته به ثبات و تحرک کامل می رسد.
