تعریف
اصطلاح "ADS" به اصطلاح سندرم کمبود توجه ، یک زیرگروه اشاره دارد ADHD. خود را متفاوت از حالت معمولی نشان می دهد ADHD، اما منشأ یکسانی دارد. همچنین به عنوان "ADHD از نوع غالباً بی توجه "، که در آن تمرکز بر بیش فعالی و تکانشگری معمولی نیست ، بلکه بر روی تمرکز و نقص توجه است. با این حال ، این موارد بیشتر به عنوان فقدان ذهنی و خویشتنداری اجتماعی نشان داده می شوند ، و به همین دلیل کمتر از نوع بیش فعال مشهود هستند. این نوع ADHD اغلب تا بزرگسالی ادامه دارد.
علت
علت دقیق ADS هنوز مشخص نیست. عوامل خطرزا ، ژن های مرتبط و سایر عوامل ADHD به خوبی شناخته شده اند ، اما به نظر می رسد که این عوامل در برخی افراد علائم ایجاد می کنند و در برخی دیگر ایجاد نمی کنند ، به عوامل هنوز ناشناخته دیگر بستگی دارد. همچنین هنوز مشخص نیست که چرا برخی از افراد یک نوع بی توجه بی سر و صدا و برخی دیگر به یک نوع بیش فعالی تکانشی مبتلا می شوند.
طبق دانش علمی فعلی ، ADHD و انواع مختلف آن به اصطلاح بیماری های چند عاملی هستند. این بدان معنی است که عوامل مختلفی در ایجاد بیماری نقش دارند. در درجه اول استعداد ژنتیکی ، بلکه محیط اجتماعی و سایر تأثیرات بیرونی نیز در این امر نقش دارند.
بنابراین ADS / ADHS می تواند به ارث برسد ، اما لازم نیست. علائم اغلب در چندین عضو یک خانواده مشاهده می شود. با این حال ، هیچ "ژن ADHD" وجود ندارد ، بلکه اثر متقابل تغییرات مختلف ژنتیکی در ارتباط با محیط ، علامت شناسی بسیار متغیری را ایجاد می کند.
عواملی مانند تربیت ، رشد ، ارتباطات اجتماعی و بسیاری دیگر بر این بیماری تأثیر می گذارند. بعضی از بیماران همچنین تغییرات ساختاری در مغز. به نظر می رسد افراد آسیب دیده در انتقال سیگنال از طریق مواد پیام رسان در مناطق مختلف این کشور محدود شده اند مغز. با این حال ، این فرایندها هنوز به وضوح روشن نشده و در هر بیمار به یک اندازه مشخص نیست.
تشخیص در بزرگسالان
تشخیص از نظر بالینی انجام می شود ، یعنی براساس علائم انجام می شود. از آنجا که این موارد اغلب در زیرگروه ADHD کمتر مشهود هستند و به راحتی می توانند با افسردگی، تشخیص اغلب دیر انجام می شود یا اصلاً انجام نمی شود. هیچ آزمایش آزمایشگاهی یا موارد مشابه وجود ندارد.
در صورت مشکوک بودن به بیماری ، تشخیص پس از ارزیابی توسط یک پزشک باتجربه انجام می شود. در یک مکالمه گسترده با بیمار ، او س specificالات خاصی را درباره علائم اصلی ، الگوهای رفتاری معمولی و موارد دیگر خواهد پرسید. آزمایش های مختلف شخصیتی و رفتاری نیز برای تأیید سو susp ظن و تعیین میزان بیماری در دسترس است.
برای اینکه بتوانید یک تشخیص ADHD، تستهای (خود) بسیاری وجود دارد ، از جمله آزمایشهایی که توسط WHO (جهانی) طراحی شده است سلامتی سازمان) ، که بر اساس علائم اصلی ADHD عمومی است. این پرسشنامه ها گاهی اوقات می توانند علائم پنهان یا جبران شده در بزرگسالان را نیز تشخیص دهند. با این حال ، به ویژه بیماران از زیرگروه ADHD بدون بیش فعالی و تکانشگری حتی در چنین آزمایشاتی در رده های بعدی قرار می گیرند ، به همین دلیل تأیید توسط یک پزشک باتجربه پس از معاینه گسترده کاملاً ضروری است.
