پیشگیری
هیچ پیشگیری در برابر تصویر بالینی وجود ندارد اوتیسمبه با این حال ، هرچه زودتر این اختلال تشخیص داده شود ، زودتر می توان به کودک مراقبت های فردی مناسب داد. از نهادهای اجتماعی کمک می شود.
پیش بینی
اوتیسم یک بیماری لاعلاج است ، اما در طول زندگی پیشرفت نمی کند. در واقع گفته می شود که علائم در طول سالها کمی کاهش می یابد. با این حال ، عادی سازی عملکرد ذهنی تا به امروز مشاهده نشده است.
شدت بیماری نیز به طرق مختلف بیان می شود. بزرگسالانی که از این بیماری رنج می برند سندرم آسپرگر بعداً می توانند به طور مستقل با زندگی خود کنار بیایند. اما به عنوان یک قاعده ، آنها از نظر اجتماعی بسیار منزوی زندگی می کنند. سایر افراد مبتلا به اوتیسم شانس بدتری دارند: آنها به سختی می توانند مستقل زندگی کنند و راه خود را پیدا کنند. آنها اغلب به حمایت مادام العمر نیاز دارند.
خلاصه
به ویژه در کودکان ، دو نوع متفاوت از اوتیسم بر اساس کودکی: با این حال ، آنها همچنین از نظر شدت علائم متفاوت هستند. به عنوان یک علت ، یک جزء ارثی فرض می شود ، که در اوتیسم آسپرگر اهمیت بیشتری دارد. بچه ها بسته و درون گرا هستند.
آنها قادر به درک یا نشان دادن احساسات در دیگران نیستند. به عنوان مثال ، آنها نمی دانند چهره غمگین چگونه است. آنها همچنین از خطرات در همه پیامدهای خود آگاه نیستند.
با این حال ، قابل توجه است که آنها معمولاً توانایی های خاصی را در زمینه استعداد نشان می دهند. تشخیص ، که از مشاهده کودک حاصل می شود ، با کمک والدین بسیار آسان تر می شود. به هر حال ، آنها کسانی هستند که کودک را دائماً در اطراف خود دارند.
والدین نیز باید در درمان شرکت کنند. از آنجا که تا به امروز داروی خاصی برای اوتیسم وجود ندارد ، این بیماری لاعلاج با رفتار درمانی درمان می شود. در بیشتر موارد ، این کار بر اساس اصل پاداش انجام می شود.
متأسفانه ، جلوگیری از این بیماری امکان پذیر نیست ، زیرا علل آن هنوز به طور دقیق مشخص نشده است. با این حال ، هرچه اوتیسم زودتر تشخیص داده شود ، زودتر می توان درمان کافی را آغاز کرد. پیش آگهی بستگی به میزان بیماری دارد.
به طور کلی ، با این حال ، می توان گفت که بیماران مبتلا به اوتیسم آسپرگر به طور مستقل در بزرگسالان راه خود را پیدا می کنند. - دوران کودکی و
- دوران کودکی اوتیسم
