انتقال سیفلیس
از آنجا که T. pallidum (سیفلیس) به سرعت در خارج از بدن از بین می رود ، عفونت نیاز به عبور مستقیم از ارگانیسم به ارگانیسم دیگر دارد ، یعنی از طریق تماس غشای مخاطی از هر نوع ، اغلب از طریق رابطه جنسی. پاتوژن همچنین می تواند از طریق افراد آسیب دیده وارد میزبان جدید شود مخاط، در نتیجه تماس با مخاط برای مدت کمتر از یک دقیقه می تواند کافی باشد. عامل بیماری زا همچنین می تواند از طریق پوست آسیب دیده نفوذ کند ، اما از طریق پوست آسیب دیده نه.
احتمال انتقال در هنگام تماس با فرد آلوده احتمالاً 30-60٪ است. بیماران در مرحله I بسیار عفونی هستند سیفلیس، جایی که خطر انتقال 100٪ است. در مرحله دوم سیفلیس، بیماران عفونی هستند و در مرحله III ، علیرغم علائم شدید ، دیگر خطر عفونت (عدم انتقال) وجود ندارد.
اطلاعات بیشتر در مورد مراحل فردی را می توان در اینجا یافت: علائم سفلیس منابع اصلی عفونت ضایعات پوستی گریه کننده در مرحله اولیه ثانویه در شرکای جنسی بیمار است ، آنها حاوی عوامل بیماری زای فراوانی هستند. انتقال غیر جنسی نیز ممکن است ، به عنوان مثال از طریق بوسه ، توسط متخصصان زنان ، زایمان و یا زنان خون تزریق علاوه بر این ، T. pallidum جفت است ، یعنی باکتری می تواند از طریق سیستم وارد خون کودک شود جفت در طی بارداری یا از جریان خون مادر هنگام تولد ، بنابراین کودک را آلوده می کند.
یک باکتری منفرد احتمالاً برای عفونت / انتقال کافی است. باکتری پس از ورود به بدن ، در مراحل جوجه کشی ، تعمیم و تظاهر اعضای بدن گسترش یافته و بدن را آلوده می کند. در طی جوجه کشی ، T. pallidum به دلیل تحرک به طور فعال در بافت نفوذ می کند و یک مجموعه اولیه با ناحیه متورم تشکیل می دهد لنف گره ها
در طی تعمیم ، باکتری از طریق جریان خون (هماتوژنیک) منتشر می شود. فرض بر این است که T. pallidum قادر است دیواره رگهای کوچک را توسط آنزیمی شل کند تا بتواند بهتر در رگ نفوذ کند. این منجر به التهاب و تنگی عروق کوچک می شود ، که منجر به کاهش اکسیژن رسانی به بافت و در نتیجه مرگ بافت می شود (نکروز) این تظاهر اندام در مراحل ثانویه و سوم خود را نشان می دهد.
