میدازولام: اثرات، زمینه های کاربرد، عوارض جانبی

نحوه عملکرد میدازولام

میدازولام به اصطلاح بنزودیازپین است. بنزودیازپین ها به گیرنده گاما آمینوبوتیریک اسید (گیرنده GABA) در سیستم عصبی مرکزی متصل می شوند و اثر پیام رسان طبیعی گابا را افزایش می دهند. به این ترتیب اثرات ضد اضطرابی (ضد اضطراب)، آرام بخش، شل کننده عضلانی و ضد تشنج وابسته به دوز دارند.

یکی از این مواد پیام رسان GABA است. به محض اینکه به محل اتصال (گیرنده) خود متصل می شود، اثر مهاری بر روی سیستم عصبی دارد. میدازولام احتمال اتصال GABA به گیرنده خود را افزایش می دهد و در نتیجه منجر به اثراتی می شود که در ابتدا توضیح داده شد.

جذب، تخریب و دفع

چه زمانی میدازولام استفاده می شود؟

نشانه های استفاده از میدازولام عبارتند از:

آرام بخش قبل از اقدامات جراحی یا تشخیصی
آرام بخش در بخش مراقبت های ویژه (به ویژه بیماران دارای تهویه)
القای بیهوشی
درمان کوتاه مدت اختلالات خواب
درمان تشنج حاد طولانی مدت

نحوه استفاده از میدازولام

به طور معمول، دوز بین 7.5 تا 15 میلی گرم میدازولام و بین 2.5 تا 5 میلی گرم برای نوزادان و کودکان خردسال است. از آنجایی که اثر نسبتاً سریع است، دارو باید حدود نیم ساعت قبل از آرامبخشی مورد نظر تجویز شود.

برای تشنج حاد، محلول خوراکی مستقیماً در حفره دهان بین لثه و گونه قرار می گیرد.

عوارض جانبی میدازولام چیست؟

استفاده مکرر ممکن است مدت اثر میدازولام را طولانی کند.

هنگام استفاده از میدازولام چه مواردی را باید در نظر گرفت؟

موارد منع مصرف

میدازولام نباید در موارد زیر استفاده شود:

بیماری های تنفسی شدید
@ وابستگی به مواد مخدر
سندرم آپنه خواب
میاستنی گراویس (ضعف عضلانی با واسطه خود ایمنی)
اختلال عملکرد شدید کبد

تداخلات دارویی

به طور خاص، داروهای مرکزی (مانند داروهای روانگردان، مسکن ها، قرص های خواب، داروهای آلرژی) اثرات و عوارض جانبی میدازولام را افزایش می دهند. مصرف همزمان الکل اکیدا ممنوع است زیرا اثرات آرام بخش یکدیگر را تقویت می کنند.

برخی از مواد با مهار آنزیم CYP3A4 تجزیه آرام بخش را کاهش می دهند. در نتیجه، اثرات آرام بخش میدازولام را افزایش می دهند. این شامل:

ضد قارچ ها (مانند کتوکونازول، ایتراکونازول)
داروهای HIV (مانند ریتوناویر)
داروهای قلب (مانند دیلتیازم، وراپامیل)
غذاهایی مانند آب گریپ فروت

سایر داروها قادر به افزایش فعالیت CYP3A4 هستند. سپس میدازولام با سرعت بیشتری تجزیه می شود که این امر اثر آن را ضعیف می کند. نمونه هایی از این داروها عبارتند از:

داروهای ضد صرع (مانند فنوباربیتال، فنی توئین، کاربامازپین).
داروهای HIV (مانند افاویرنز)
آنتی بیوتیک ها (مانند ریفامپیسین و ریفابوتین)
داروهای ضد دیابت (مانند پیوگلیتازون)

توانایی رانندگی و کار با ماشین آلات سنگین

میدازولام به طور قابل توجهی توانایی واکنش را مختل می کند. بنابراین، پس از مصرف، به بیماران توصیه می‌شود از کار با ماشین‌های سنگین یا شرکت فعال در ترافیک جاده‌ای خودداری کنند.

پتانسیل اعتیاد آور

محدودیت سنی

در صورت نیاز میدازولام از بدو تولد تایید می شود. دوز به صورت جداگانه تنظیم می شود.

بارداری و شیردهی

ماده فعال ممکن است در دوران بارداری برای اعمال جراحی نیز استفاده شود. تا به امروز هیچ موردی گزارش نشده است که این امر به جنین آسیب برساند.

دوزهای منفرد در دوران شیردهی معمولاً نیازی به استراحت از شیردهی ندارند. برای درمان طولانی مدت، داده ها برای ارائه یک توصیه صریح کافی نیستند.

در اصل، اولویت باید به اقدامات غیر دارویی در دوران بارداری و شیردهی داده شود.

نحوه دریافت دارو با میدازولام

میدازولام از چه زمانی شناخته شده است؟

میدازولام نماینده نسبتاً جوانی از گروه شناخته شده بنزودیازپین ها است. نسل های قبلی این آرام بخش ها برای مدت بسیار طولانی موثر بودند. از طرف دیگر، میدازولام، آرامبخشی بی خطری را تضمین می کند که تنها حدود چهار ساعت طول می کشد.