در 14 سپتامبر 1849 ، ایوان پتروویچ پاولوف در مزرعه ای متولد شد ، اولین فرزند از 11 کودک بود. در سال 1870 به دانشگاه سن پترزبورگ رفت و در آنجا برای اولین بار در رشته حقوق و علوم طبیعی تحصیل کرد و از سال 1875 در آنجا به تحصیل پزشکی پرداخت. در سال 1890 پاولوف استاد داروسازی و بعداً استاد فیزیولوژی در سن پترزبورگ شد. وی در سال 1904 به دلیل مشارکت در روشن سازی فرآیندهای هضم ، جایزه نوبل دریافت کرد. پاولوف در 86 سالگی هنوز در آزمایشگاه خود در لنینگراد کار می کرد. وی در تاریخ 27 فوریه 1936 درگذشت.
آزمایش معروف پاولوف
تحقیقات وی در مورد رفتار هضم سگ ها مشهور شد. پاولوف در حین تحقیق متوجه شد که هر وقت به سگهای خود غذا می داد ، آنها با ترشح بزاق زیاد واکنش نشان می دادند. این یک واکنش خودکار است که ذاتی سگ است. چنین رفتاری که بدون قید و شرط از بین می رود ، بازتاب بی قید و شرط نامیده می شود.
سگهای پاولووی
متعاقباً پاولوف اکنون آزمایش خود را دوباره مرتب کرد به طوری که بلافاصله قبل از دادن غذا زنگ به صدا درآمد. از آنجا که اکنون غذا فقط پس از زنگ خوردن وجود داشت ، سگ در طول زمان یاد گرفت که به صدای زنگ واکنش نشان دهد.
پس از مدتی هنگامی که فقط زنگ به صدا درآمد ، شروع به غر زدن کرد - حتی قبل از دیدن یا بو غذا. سگ در این زمان یاد گرفته بود که پس از صدای زنگ پاداش ناگزیر دنبال می شود. اکنون حتی درک صدا برای تحریک ترشح بزاق در سگ آزمایش کافی بود.
نتیجه آزمایش
صدای زنگ در ابتدا محرک خنثی بود و هیچ ارتباطی با خود غذا نداشت. اکنون که پاولوف این آزمایش را انجام داده است ، رفلکس یاد گرفته شده به طور قابل اعتماد منجر به افزایش ترشح می شود بزاق. محرک خنثی قبلی از آن زمان به بعد واکنش انعکاسی جدیدی ایجاد کرد. محرک خنثی به محرک شرطی تبدیل شده بود. این واکنش که توسط پاولوف توصیف شده است ، بازتاب شرطی نامیده می شود. این یک رفلکس آموخته شده است ، نه یک واکنش طبیعی.
