توضیح مختصر
- علائم: مشکلات در سازماندهی و برنامه ریزی، اختلال کمبود توجه و تکانشگری.
- تشخیص: مصاحبه جامع و حذف سایر بیماری های ارگانیک یا روانی.
- درمان: روان درمانی و دارو درمانی
علائم ADHD در بزرگسالان
بی قراری درونی، فراموشی و پراکندگی مغزی در بزرگسالان مبتلا به ADD و ADHD ظاهر می شود... با این حال، علائمی مانند رفتار تکانشی و اقدامات عجولانه همچنان وجود دارد.
این علائم به ندرت به عنوان علائم ADHD در بزرگسالان شناخته می شوند. معمولاً افراد مبتلا این رفتارها را برای مدت طولانی از خود نشان می دهند که به عنوان بخشی از شخصیت آنها تلقی می شود.
مشکلات سازمانی
ADHD در بزرگسالان اغلب خود را با رفتارهایی نشان می دهد که می تواند برای محیط بیگانه و بی توجه به نظر برسد. فقدان پشتکار و همچنین تاخیر و بی نظمی اغلب توسط اطرافیانشان مشکل ساز می شود.
اختلال نقص توجه
اختلال کمبود توجه می تواند عواقب گسترده ای داشته باشد. برای مثال، از دست دادن شغل پیامد شایع ADHD یا ADD در بزرگسالان است. بزرگسالان ADHD نیز تا حدی به دلیل توانایی ضعیف آنها در تمرکز، خطر تصادفات بیشتری دارند.
تکانشی
بزرگسالان مبتلا به ADHD اغلب به صورت تکانشی عمل می کنند. آنها به طور خودجوش و بر اساس روحیه خود تصمیم می گیرند. خلق و خوی آنها نیز می تواند به سرعت تغییر کند.
تکانشگری آنها همچنین می تواند بزرگسالان مبتلا به ADHD را در ترافیک خطرناک کند (و همچنین کاهش توانایی تمرکز که در بالا ذکر شد).
تحمل کم استرس و ناامیدی
اگر همه چیز آن طور که انتظار می رود پیش نرود، اغلب بسیار ناامید می شوند. این خود را در تحریک پذیری و عصبانیت نشان می دهد. تحمل کم استرس و ناامیدی هم زندگی حرفه ای و هم زندگی اجتماعی را دشوارتر می کند. گاهی اوقات افراد مبتلا حتی برای فرار از وضعیت ناخوشایند به دروغ متوسل می شوند.
بیش فعالی
یکی از علائمی که هنوز اغلب در بزرگسالی رخ می دهد، میل شدید به صحبت کردن و قطع صحبت (در کلمات افتادن) است.
جنبه مثبت ADHD
عامل تعیین کننده این است که افراد مربوطه به کار خود علاقه مند هستند. اگر از کار خود لذت ببرند، کاملا متعهد و با انگیزه بالا خواهند بود. عملکرد آنها حتی می تواند بالاتر از حد متوسط باشد.
بیماری های همراه ADHD
تحقیقات نشان داده است که افراد مبتلا به ADHD که درمان نمی شوند اغلب به مواد اعتیادآور روی می آورند. آنها با مصرف حشیش، الکل یا نیکوتین سعی می کنند آرام تر شوند یا عملکرد خود را افزایش دهند. به یک معنا، آنها از داروها برای خوددرمانی استفاده می کنند. اگر اعتیاد به مواد مخدر ایجاد شده باشد، باید قبل از شروع درمان واقعی ADHD درمان شود.
علائم ADHD در زنان
ADHD در یک مشارکت
ADHD همچنین می تواند باری برای یک مشارکت باشد. فرد آسیب دیده اغلب در زندگی روزمره درک نمی شود یا رفتار او به اشتباه تعبیر می شود. این منجر به شک و تردید در خود می شود که می تواند مشکلاتی را در یک رابطه ایجاد کند. علاوه بر این، افرادی که تحت تأثیر قرار می گیرند اغلب به دلیل طرد شدنی که تجربه می کنند به شریک زندگی خود وابسته می شوند.
ADHD در بزرگسالان: معاینات و تشخیص
هنگام تشخیص ADHD در بزرگسالان، روانپزشک یا روان درمانگر معمولاً با معیارهای تشخیصی ADHD در دوران کودکی و نوجوانی هدایت می شود.
برای معاینه، پزشک یا روانشناس مصاحبه مفصلی با فرد آسیب دیده انجام می دهد. با پرسیدن سؤالات خاص، متخصص می تواند تشخیص دهد که کدام نشانه ها به ADHD اشاره دارند و آیا سایر اختلالات روانی وجود دارند یا خیر. برای اینکه بتواند علل دیگر مانند اختلال تیروئید یا اختلالات خواب را رد کند، پزشک معاینه فیزیکی نیز انجام می دهد.
ADHD در بزرگسالان: درمان
روان درمانی
بر اساس دانش فعلی، ADHD قابل درمان نیست. با این حال، گاهی اوقات، آسیب ها تا حدی در طول سال ها ناپدید می شوند. برخی از افراد آسیب دیده نیز راهبردهای مقابله ای را ایجاد می کنند که با آن می توانند با موفقیت بر زندگی و کار روزمره تسلط پیدا کنند. به ویژه مشکلات سازماندهی کار و ارتباطات حرفه ای و خصوصی را می توان با رفتار درمانی به خوبی درمان کرد.
دارو
برای علائم واضح در بزرگسالان، پزشکان گاهی اوقات دارو برای ADHD تجویز می کنند. همانند کودکان، دو ماده فعال مختلف (متیل فنیدیت و اتوموکستین) برای بزرگسالان در دسترس است. آنها این اختلال را درمان نمی کنند، اما به بهبود کیفیت زندگی کمک می کنند.
در مقاله ADHD ما می توانید اطلاعات بیشتری در مورد داروهای ADHD بخوانید.
