مدت آرتروز برای توصیف گروه بیماریهای مزمن تخریب استفاده می شود. اینها با فرسودگی مفصل مشخص می شوند غضروف، که می تواند از یک طرف در اثر فرسودگی طبیعی در طی روند پیری و از طرف دیگر در نتیجه آسیب های خاص ایجاد شود. در دراز مدت ، این تغییرات در غضروف همچنین بر استخوان تأثیر می گذارد ، که می تواند منجر به درد، تورم ، تنش و در بدترین حالت ، به محدودیت حرکت و تغییر شکل مفصل.
در اصل ، چنین است آرتروز می تواند در هر مفصل از بدن انسان ایجاد شود ، اما بیشتر در مفصل ران یا مفصل زانو. آرتروز از آرنج (آرتروز آرنج) معمولاً نتیجه یک تصادف است ، به عنوان مثال آرنج شکسته. فشار شدید در مفصل آرنج در طی یک دوره طولانی تر باعث آرتروز آرنج نیز می شود.
علاوه بر این ، سوpos استفاده از استخوان ها در داخل مفصل آرنج (به عنوان مثال ، cubitus varus و cubitus valgus) می تواند به توسعه آرتروز کمک کند. به طور کلی ، مردان تا حدودی بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند و سن نیز یک عامل خطر است ، زیرا علائم ساییدگی و پارگی در اینجا بیشتر از افراد جوان است. به عنوان یک قاعده ، آرتروز آرنج ابتدا از طریق مشاهده می شود درد.
در آغاز ، این درد فقط چند روز گاه به گاه وجود دارد و سپس برای مدت معینی کاملاً ناپدید می شود. با گذشت زمان ، قسمت های بدون درد به طور فزاینده ای نادر و کوتاه می شوند ، درد قویتر می شود و تا حدی شروع به تابش به داخل می کند. ساعد و / یا شانه در حالی که این شکایات در ابتدا تقریباً منحصراً در حین حرکت اتفاق می افتد ، اما سرانجام در حالت استراحت قابل توجه هستند.
به طور مشخص برای آرتروز آرنج ، سفتی نیز وجود دارد مفاصل، که به ویژه در صبح قابل توجه است. محدودیت تحرک مفصل آرنج می تواند هنگامی رخ دهد که تکه های کوچک استخوان یا غضروف در طی آرتروز پیشرفته جدا شده و آزادانه در مفصل وجود دارد. محدودیت حرکت همچنین با تورم مکرر آرنج افزایش می یابد.
در بسیاری از بیماران ، در طول حرکات مفصل ، صدای خرد شدن کلاسیک نیز شنیده می شود. در اکثر موارد ، تشخیص آرتروز آرنج می تواند با استفاده از اشعه ایکس نسبتاً مطمئن انجام شود ، زیرا اشعه ایکس می تواند تغییرات بسیار معمولی را نشان دهد. درمان مناسب آرتروز آرنج همیشه از دو ستون تشکیل شده است.
از یک طرف درد باید با دارو درمان شود. مسکن ها از گروه ضد روماتیسمی (داروهای ضد استروئیدی ضد استروئیدی: NSAID ها) ، مانند ایبوپروفن or دیکلوفناک، به ویژه در این تصویر بالینی موثر هستند. اینها نه تنها درد را تسکین می دهند ، بلکه هرگونه واکنش التهابی در مفصل را خنثی می کنند.
علاوه بر این ، اقدامات فیزیوتراپی از اهمیت ویژه ای در آرتروز برخوردار است. برای بیمار مهم است که با حرکت نکردن و بارگیری بیش از حد مفصل ، اما هنوز به اندازه کافی ، مفصل میانه را پیدا کند. به همین دلیل ، تمرینات باید حداقل در ابتدا همیشه تحت نظارت پزشک یا فیزیوتراپ انجام شود.
توصیه می شود ماهیچه های عضله را تمرین دهید ساعد از طریق تمرینات ویژه به منظور تثبیت مفصل و حمایت از آن در حرکات آن. به این منظور، ایدز مانند رباط ها ، دستگاه های گرفتن یا توپ های درمانی می تواند استفاده شود. در صورت عود حاد ، سرد شدن مفصل دردناک نیز می تواند مفید باشد.
فقط در صورتي كه تمام اين اقدامات نتوانند درد را بهبود دهند حتي پس از مدت زمان طولاني و مفصل آرنج باز هم كامل دامنه حركت خود را نيافته است ، يا در صورت وجود ناهنجاري هاي بسيار برجسته ، بايد جراحي انجام شود. یک عمل می تواند به صورت باز یا توسط انجام شود آرتروسکوپی. بسته به یافته ها ، سطح غضروف صاف می شود ، سطح مفصل تمیز می شود ، قطعات شل غضروف یا بافت استخوان برداشته می شود و یا چسبندگی شل می شود. در موارد شدید ، مانند هر مفصل دیگر ، می توان مفصل آرنج را برداشته و با پروتز جایگزین کرد. به دلیل گزینه های مختلف درمانی برای آرتروز آرنج ، تقریباً همه بیماران می توانند به میزان قابل توجهی از علائم و غالباً حتی از علائم نیز رهایی یابند.
