چه گزینه های درمانی در دسترس هستند؟
بسته به مشخصات خطر فرد مبتلا ، اقدامات درمانی مختلف می تواند منجر به درمان یا حداقل بهبود چشمگیر علائم و در نتیجه کاهش بروز بیماری های ثانویه شود.
درمان اساسی (درمان محافظه کارانه) برای اشکال خفیف و مشخصات بیمار مربوطه:
کاهش وزن؛ اجتناب از الکل (حداقل 2 ساعت قبل از خواب) ، نیکوتین، و داروهای خواب آور و آرام بخش ؛ پایبندی به چرخه خواب منظم ؛ احتمالاً اجتناب از وضعیت خوابیده به پشت در هنگام خواب ، که در آن زبان در اثر جاذبه به عقب سقوط می کند و هنگامی که تن عضلات کم است یک مانع تنفسی مربوطه است. تأثیر مثبت از تئوفیلین، دارویی که محرک تنفسی مرکزی را افزایش می دهد ، نیز توضیح داده شده است.
درمان مکانیکی (دستگاه درمانی) برای اشکال خفیف تا شدید و مشخصات بیمار مربوطه:
در (بینی) تهویه درمان با استفاده از CPAP (فشار مداوم مثبت راه هوایی) ، الف تنفس ماسک (معمولاً ماسک بینی) برای ایجاد فشار مثبت جزئی در مجاری هوایی فوقانی ، از بینی استفاده می شود ورود به نای ، به طوری که آنها به طور دائمی باز نگه داشته می شوند. در این زمینه همچنین از "آتل بندی پنوماتیک" صحبت می شود. تهویه با استفاده از هوای اتاق انجام می شود و درمان اکسیژن اضافی امکان پذیر است.
انواع سیستمها از تأمین کنندگان مختلف در دسترس است. تنظیمات فردی در آزمایشگاه خواب یا به صورت سرپایی انجام می شود. در صورت لزوم ، تنظیمات لازم است ، به عنوان مثال در صورت تغییر وزن.
به عنوان یک قاعده ، تهویه سیستم باید هر شب و برای بقیه عمر بیمار استفاده شود. این می تواند آزاردهنده تلقی شود. یکی از عوارض جانبی که ممکن است رخ دهد ، خشک شدن غشاهای مخاطی در نازوفارنکس است که به نوبه خود می تواند با یک مرطوب کننده اضافی خنثی شود.
از آنجا که فشار متقابل ایجاد شده توسط دستگاه CPAP می تواند شدید باشد تنفس خارج ، تغییر به یک دستگاه BiPAP یک جایگزین است. این یک سیستم خود تنظیم است که در آن هنگام روشن شدن دستگاه فشارها کاهش می یابد.
- تهویه مداوم فشار مثبت (بینی) (nCPAP)
