عواقب طولانی مدت
عواقب بلند مدت a ضربه مرکز گفتار از فردی به فرد دیگر متفاوت است و تا حدود زیادی به میزان شدید بیمار مبتلا و بیماری های اضافی بستگی دارد. به طور کلی ، بیماران مبتلا به اختلال گفتاری خفیف بهتر و سریعتر بهبود می یابند. با این وجود ، حتی بیماران بسیار مبتلا می توانند دوباره یاد بگیرند که صحبت کنند.
مطالعات نشان می دهد که در حدود یک سوم بیماران زبان در ماه اول بهبود می یابد. پس از 6 ماه ، حتی 44٪ از افراد مبتلا دیگر هیچ نقصی ندارند. گفتار درمانی نقشی اساسی در بازیابی گفتار دارد.
مناطق مغز متاثر از ضربه همچنین می تواند در عواقب طولانی مدت تأثیر بگذارد. اگر توجه و توانایی های شناختی بیمار نیز محدود باشد ، بازتوانی گفتار دشوارتر است. سرانجام ، پیامدهای روانشناختی ارتباطات آشفته را نباید دست کم گرفت.
این موارد می تواند برای بیمار بسیار ناامیدکننده باشد و باعث ایجاد روحیه های افسردگی شود. محیط اجتماعی نیز می تواند تغییر کند. بیمار دیگر کاملاً از دیگران مستقل نیست و همچنین نزدیکان باید با شرایط جدید سازگار شوند و در بعضی موارد به مشاوره و پشتیبانی نیاز دارند.
شفابخش
به منظور بازیابی عملکردهای گفتاری ، شروع سیستماتیک بسیار مهم است گفتاردرمانی بلافاصله. مستقیما. حمایت از بهبود خود به خودی در مرحله اولیه می تواند پیشرفت زیادی به همراه داشته باشد. از نظر علمی ثابت شده است که حداقل 5 تا 10 ساعت درمان در هفته برای اثبات بهبود می باشد.
برای بیماران شدیداً مبتلا ، حتی روزانه گفتاردرمانی توصیه می شود مدت زمان درمان بسته به شدت اختلال گفتاری می تواند بیش از یک سال طول بکشد. در بیشتر موارد ، در ابتدا یک درمان فردی ارائه می شود که در آن گفتار و درک ، و همچنین توجه آموزش داده می شود.
در طی دوره درمانی ، امکان انجام درمان به صورت گروهی و تمرین مهارت های ارتباطی نیز وجود دارد. عنصر مهم دیگر درگیری خویشاوندان است. آنها می توانند تأثیر زیادی در انگیزه و پیشرفت بیمار داشته باشند. با این حال ، آنها گاهی اوقات به مشاوره در مورد چگونگی دستیابی به این مهم نیاز دارند.
به هر حال ، برخی از داروها می توانند به موازات گفتاردرمانی اثر حمایتی داشته باشند. بهترین کاری که می توانید به عنوان یک فرد مبتلا انجام دهید این است که زیاد تمرین کنید و از گفتاردرمانی بهره ببرید. اختلال گفتاری نتیجه ناامیدکننده و ترسناک a ضربه.
بسیاری از بیماران انگیزه خود را از دست می دهند و به سرعت ناامید می شوند. این قابل درک است ، اما تمرین مهمترین قسمت در درمان است و نباید فراموش شود. نه تنها باید تمرینات را در طول ساعات درمانی انجام داد ، بلکه باید ارتباطات در زندگی روزمره نیز انجام شود
