درمان
برای درمان هیدروسل به نظر می رسد بیشتر منطقی است پنچر شدن کیسه بیضه با یک سوزن استریل و آب اضافی را تخلیه کنید. با این حال ، این فقط یک علامت درمانی است و نه یک علت درمانی ، به این معنی که موفقیت کوتاه مدت است. در طی چند روز آب از طریق اتصال موجود دوباره از حفره شکم جریان می یابد. از این نظر ، الف پنچر شدن فقط می تواند تسکین کوتاه مدت ایجاد کند ، اما یک راه حل دائمی نیست.
گزینه های درمانی به قدرت آن بستگی دارد هیدروسل: برای فرمهای کمتر برجسته و اکتسابی ، لزوماً به جراحی نیاز نیست. تا زمانی که به دلیل اندازه یا نقص عملکردی محدودیتی نداشته باشند ، می توانند سر جای خود باقی بمانند. با این حال ، اگر این مورد نیست ، هیدروسل باید با جراحی برداشته شود
روشهای مختلف جراحی برای این منظور وجود دارد. دسترسی معمولاً از طریق کانال مغبنی یا مستقیماً از طریق برش بیضه روی بیضه انجام می شود. همین امر در مورد هیدروسل مادرزادی نیز صدق می کند.
از آنجا که خطر فتق وجود دارد ، پس از آن تشکیل پرولاپس روده (برآمدگی روده) از طریق محل اتصال و به دام افتادن روده ، باید درمان جراحی انجام شود. اگر بخشی از روده به دام بیفتد ، ممکن است مدفوع در روده باقی بماند و روده بمیرد. این نشان دهنده خطری است که روده پس از آن می تواند تجزیه و محتوای آن را در حفره شکم تخلیه کند. این روند به طور بالقوه تهدید کننده زندگی است.
پیش بینی
از آنجا که هیدروسل های مادرزادی اغلب در ماه های اول زندگی خود به خود بسته می شوند ، معمولاً در این مدت جراحی انجام نمی شود. درمان جراحی فقط باید بعد از 3 سالگی در نظر گرفته شود. تا این زمان ، معمولاً می توان ارتباط بین حفره شکم و کیسه بیضه را قطع کرد.
در صورت لزوم عمل جراحی ، سرعت بهبودی بالایی دارد. با این حال ، در موارد منفرد ، ممکن است عود (عود) اتفاق بیفتد که معمولاً به همان روش درمان می شوند. میزان عود پس از جراحی هیدروسل نسبتاً کم است و 5٪ است. در موارد فردی ، موفق است پنچر شدن ممکن است منجر به چسبندگی اتصال شود: پساب حاوی پروتئین از حفره شکم دهانه را بهم می چسباند تا دیگر مایعی جریان نداشته باشد. با این حال ، این احتمال وجود دارد که با اتصالات کوچک و در سنین جوانی اتفاق بیفتد.
