شنبلیله بومی مناطق مدیترانه، شمال شرق آفریقا، اوکراین، هند و چین است و همچنین به عنوان محصول در این مناطق و کشورها کشت می شود. بذرهای مورد استفاده دارویی از کشت تجاری در هند، مراکش، چین، ترکیه و فرانسه به دست می آیند. دانه های مورد استفاده به عنوان دارو در طب گیاهی، دانه های رسیده و خشک شده شنبلیله (Trigonellae foenugraeci semen) … شنبلیله
از دانه های شنبلیله می توان به صورت داخلی و خارجی استفاده کرد. در صورت استفاده داخلی، دانه ها اشتها را در موارد کم اشتها تحریک می کنند. بر اساس مطالعات بالینی اخیر، دانه شنبلیله به ریزش مو نیز کمک می کند. استفاده از شنبلیله به صورت خارجی از دانه های شنبلیله می توان برای تهیه ضماد استفاده کرد که برای درمان خارجی التهاب موضعی، جای جوش و زخم مناسب است. … شنبلیله: کاربردها و کاربردها
دانه های شنبلیله به شکل چای در دسترس هستند و همچنین در برخی از ترکیبات چای نشان دهنده تصفیه پوست و خون هستند. چای را می توان به صورت داخلی استفاده کرد و یا برای تهیه ضمادهایی که می توان از بیرون برای التهاب استفاده کرد. در زمینه داروهای گیاهی، دانه شنبلیله و عصاره آن … شنبلیله: مقدار مصرف
نحوه عملکرد دانه های شنبلیله هنوز به خوبی مورد بررسی قرار نگرفته است. تاکنون اثرات کاهش دهنده قند خون و ضد دیابت نشان داده شده است که احتمالاً ناشی از ساپونین های استروئیدی است. در موش‌ها، استفاده از دانه‌ها باعث افزایش اشتها شد. علاوه بر این، گفته می شود که دانه ها دارای خلط آور، ضد التهابی و قلبی هستند. شنبلیله: اثر و عوارض جانبی
