تعریف
مهر و موم (مهر و موم دندان) در محاوره گفته می شود a پر شدن دندان ساخته شده از آمالگام ، آلیاژ جیوه (آمالگام نقره). اجزای جداگانه این ماده پر کننده عبارتند از:
- نقره (40٪)
- قلع (32٪)
- مس (30٪)
- ایندیوم (5٪)
- جیوه (3٪) و
- روی (2٪).
بحث در مورد مهر
پر کردن دندانهای آمالگام امروزه همچنان مورد بحث بسیاری است. منتقدان عقیده دارند که محتوای جیوه اثر مخربی بر ارگانیسم دارد. با این حال ، مطالعات مختلف نشان داده است که این اثر مخرب فقط در غلظت 50٪ جیوه رخ می دهد.
علاوه بر این ، مشخص شده است که یک مهر و موم سالم هیچ جیوه ای آزاد نمی کند. با این وجود ، توصیه می شود پرهای آمالگام در فواصل منظم بررسی شده و مهر و موم های معیوب به سرعت تعویض شوند. به طور کلی ، بیمارانی که چندین فلز سنگین مختلف در کشور دارند حفره دهان (به عنوان مثال آمالگام ، طلا و نقره) معمولاً مقدار جیوه بیشتری دارند.
این واقعیت را می توان با این واقعیت توضیح داد که به دلیل فعل و انفعالات مواد مختلف ، یک خوردگی به اصطلاح الکتروشیمیایی رخ می دهد ، به این معنی که ذرات جیوه از مهر و موم آزاد می شوند. استرس در حین فرآیند جویدن همچنین می تواند منجر به سایش و آزاد سازی مرتبط ذرات مس و / یا قلع شود. در یک ارگانیسم سالم ، جیوه از طریق ادرار ، از طریق کلیه دفع می شود ، اما همچنین می تواند منجر به رسوب مقادیر مشخصی از جیوه در اندام ها و بافت های مختلف بدن شود.
از آنجا که به طور خاص بافت عصبی توسط سلول های چربی احاطه شده است ، آسیب به سلول های عصبی اغلب اتفاق می افتد. به همین دلایل ، نباید از مهر و موم بر روی زنان باردار استفاده شود کلیه بیماران. آ سلامت خطر ناشی از مهر و موم تا به امروز ثابت نشده است. تعداد زیادی از مطالعات حتی ثابت می کنند که یک مهر و موم هیچ اثر مضر ندارد. فقط وقوع اختلالات رنگدانه ای (به اصطلاح خال کوبی آمالگام) دهان است مخاط به دلیل وجود مهر و موم است.
