مرحله بندی و درجه بندی
مرحله بندی به روش تشخیصی بدنبال تشخیص تومور بدخیم اشاره دارد. بعلاوه تاریخ شناسی، مرحله بندی در تعیین روش درمانی و پیش آگهی نقش تعیین کننده ای دارد. مرحله بندی گسترش تومور در ارگانیسم را ارزیابی می کند.
درجه بندی نیز به عنوان بخشی از مرحله بندی انجام می شود. در این فرآیند ، سلولهای تومور بر اساس تمایز آنها طبقه بندی می شوند. تمایز در این حالت به معنای میزان سلولها از سلول است بیوپسی به دست آمده هنوز شبیه سلول هایی است که از آن منشا گرفته اند (سلول های برونش).
چهار سطح از هم متمایز می شوند: G1 - سلولهای تومور به خوبی تمایز یافته اند ، یعنی شبیه بافت اصلی هستند به جز تغییرات جزئی G2 - سلولهای نسبتاً متفاوت G3 - سلولهای ضعیف تمایز یافته G4 - سلولها تمایز ندارند ، یعنی دیگر به عنوان برونش قبلی قابل تشخیص نیستند سلول ها. درجه بندی چیزی در مورد پرخاشگری و میزان رشد تومور به ما می گوید.
سلول ها هرچه تمایز بیشتری نداشته باشند ، سریعتر و پرخاشگرتر می شوند و در بافت اطراف رشد می کنند. برای ارزیابی گسترش تومورهای جامد ، از طبقه بندی به اصطلاح TNM استفاده می شود که برای طبقه بندی بیماری در مراحل مختلف استفاده می شود. T مخفف تومور است و گسترش موضعی تومور را در بافت ارزیابی می کند ، N مخفف گره است و آلودگی لنف گره ها ، M مخفف metastasis است و اشاره به وجود دارد متاستازها تومور در ارگانیسم
اعداد به هر یک از حروف اختصاص داده می شوند ، به عنوان مثال T معمولاً 4 درجه گسترش دارد. بر اساس طبقه بندی TNM ، مراحل از I به IV تقسیم می شوند. مرحله I یعنی تومور موضعی بدون لنف درگیری گره و بدون متاستازها، مرحله چهارم به معنای وجود متاستاز است.
مرحله II و III تومورهایی با گسترش موضعی بیشتر و یا متفاوت هستند لنف درگیری گره. طبقه بندی ساده تر اغلب برای کارسینوم برونش سلول کوچک استفاده می شود ، جایی که فقط دو مرحله وجود دارد:
- بیماری محدود (حدود 35٪ در هنگام تشخیص): محدود به نیمی از بیماری ریه بدون تأثیر بر گره های لنفاوی یا گریه (پلورا ، پوست سروز اطراف ریه).
- بیماری طولانی (تقریباً 65٪) همه مراحل دیگر.
