اسپیروارگومتری چه زمانی انجام می شود؟
Spiroergometry برای تشخیص و نظارت بر روند یا درمان بیماری های سیستم قلبی عروقی و ریه ها (مانند نارسایی قلبی) استفاده می شود. اغلب، به خصوص در ابتدای چنین بیماری، بیمار فقط در هنگام فعالیت بدنی احساس ناراحتی می کند، به عنوان مثال هنگام بالا رفتن از پله ها.
با کمک اسپیروارگومتری، پزشک می تواند حد تمرین فردی بیمار و در نتیجه شدت بیماری را تعیین کند. علاوه بر این، او می‌تواند از نتایج برای تشخیص اینکه علت محدودیت عملکرد در قلب است یا در ریه‌ها استفاده کند.
اسپیروارگومتری همچنین در پزشکی ورزشی برای ارزیابی عملکرد و موفقیت تمرینی ورزشکاران سالم استفاده می شود.
چه زمانی نباید اسپیروارگومتری انجام شود؟
- حمله قلبی اخیر
- @ درمان نشده یا شروع جدید آریتمی قلبی
- اندوکاردیت، میوکاردیت یا پریکاردیت (التهاب پریکارد)
- انسداد رگ ریوی توسط لخته خونی که شسته شده است (آمبولی ریه)
- آسم درمان ناکافی
اسپیروارگومتری چگونه کار می کند؟
برای اندازه گیری عملکرد تنفسی و گازهای تنفسی، بیمار باید از ماسک محکم روی دهان و بینی استفاده کند. این دستگاه به یک فلومتر و دستگاه آنالیز گاز متصل است تا فعالیت تنفسی و مصرف اکسیژن و تولید دی اکسید کربن به طور همزمان اندازه گیری شود.
حال بیمار باید بر روی دوچرخه ثابت (ارگومتر) یا تردمیل خود را به صورت فیزیکی تحمیل کند. بار به تدریج افزایش می یابد (تست مرحله ای) یا به طور مداوم (آزمایش رمپ) تا زمانی که شدت بار برنامه ریزی شده به دست آید یا اندازه گیری های پزشکی حد بار فردی را نشان دهد.
اسپیروارگومتری بین ده تا بیست دقیقه طول می کشد. با این حال، اگر بیمار علائمی مانند تنگی نفس، درد قفسه سینه یا سرگیجه را تجربه کند، پزشک آزمایش را پیش از موعد متوقف می کند.
Spiroergometry: ارزیابی
خطرات اسپیروارگومتری چیست؟
با توجه به نظارت مداوم بر عملکرد گردش خون بیمار، اسپیروارگومتری یک روش بسیار ایمن است. در اولین نشانه آریتمی جدی قلبی یا سایر عوارض، پزشک بلافاصله اسپیروارگومتری را متوقف می کند و می تواند درمان لازم را آغاز کند.
اگر در طول اسپیروارگومتری احساس ناراحتی کردید که فراتر از پاسخ فیزیکی طبیعی به فعالیت است، باید فوراً به پزشک اطلاع دهید!
